Mısralarımdan akan yaşlar

Bir arzu hal

Çocukken sorarlardı ne olmak istiyorsun
Kimimiz doktor kimimiz polis
Kimimiz futbolcu kimimiz şarkıcı derdik
Derdik ama çoğumuzun fikri değişirdi zamanla

Dünya güneşin etrafında tur atmaya devam etti
Aylar ayları yıllar yılları kovaladı
Mevsimleri mikail durmadan renkten renge soktu
Karlar yağdı yağmurlar aktı bulutlardan
İyisiyle kötüsüyle devran seyrine devam etti
Hepimiz büyüdük kocaman adamlar olduk
Hepimiz büyüdük nazlı hanımlar olduk
Bazılarımızı yitirdik bazılarımızı arayıp duruyoruz hala
Kimimiz hayallere ara verdi yoruldu
Kimimiz koşmaya devam etti yorulmadan
Kimimiz hala umut arıyor kararsızlığından
Oysa arzular koca bir hayal nihayetsizliğinden
Oysa hat safhasındayız yorgunluğun ölümün
Durmadan yitiriyoruz
bir anneyi, bir kardeşi
Yitiriyoruz dostluğu, insanlığı, saygıyı, sevgiyi
Ah yitirdiklerimiz bir geri gelseydi keşke
Halbuki hayaller yaşamanın önüne geçti
Gayelerimiz mutluluğun önüne geçti
Kimi zaman mutluluğu arar olduk
Oysa mutluluğu kendimiz yaratmalıydık
Sevgiyi aramayı bırakıp sevgiyi yaratmalıydık
Mesela sabah uyanıp dünyaya günaydın demeliydik
Bir tebessüm bir gülümse yaymalıydık
Yıldızlara selam verip kuşlarla besteler yapmalıydık
Börtü böceği çiçekleri okşamalıydık
Bizi biz eden onları kucaklamalıydık
diniyle, diliyle, rengiyle, fikriye, tüm farklılıklarıyla
Efendiler yaşamayı öğrenmeliydik yaşama son vermeyi değil
Ölümü Tanrının eline bırakmalıydık
Bir kazayla bir hastalıkla ama bir cinayetle değil
Anlıyor musunuz beni ey hayali dünyamın insanları