Mısralarımdan akan yaşlar

En çok ben sevdim

Güneş söndü, alevlerin içinde
Son uçak da içimden geçti
Baş ucumdaki kitap kapandı
Bize ait her şey yollara düştü
Terketti esrik sevdalar kalbimi
Sen gittiğinde gözlerinde senle geldi
Hasretten ordular işgal etti yüreğimi

Nerdesin hangi çiçekle oturuyorsun şimdi
Kimle yiyip içiyorsun sevdamızı
Eskisi gibi muhabbet ediyor musun
sarı prensesle, mavimsi kuşumuzla

Sahi onlar nasıllar, adını tekrar ediyorlar mı
"Nazlı seni seviyorum" yorulmadan tekrar ediyorlar mı
Sana yazdığım şiirin herbir sözünü tekrarlıyorlar mı

Oysa en çok ben seni bilirim
En çok ben bilirim ellerinin üşüdüğünü
Ben bilirim bir meltemin omzuna nasıl dokunduğunu
Gözlerinden akan incilerin nasıl sızlandığını
Yüzüne düşen yakamozun nasıl ağladığını
En ben bilirim dudaklarının tarifsiz cennetini
En çok ben bilirim seni; derin ve tarifsiz
En çok ben sevdim seni çünkü

Nağmeli saçlarının omzuna düşmesini
Yanağındaki gülen gülü
Gamzende biriken aşkın heyecanı
Çillerinde açan baharların sevincini
Akşam üstleri üşüyen zarif ellerini
Ellerinle yemek tabağında bir kenara koyduğun patlıcanı
Dokunduğun her kurumuş daldan nasıl tomurcuklar açtığını
Bir ben bilirim, en çok ben bilirim
En çok ben sevdim seni çünkü

Hangi şarkıda ağladığını
Günün hangi saatlerini sevdiğini
Ne giymek istediğini
Hangi renklerin üstüne yakıştığını
Bir ben, en çok ben bilirim
Üstüm başım sen kokuyorsun
Seni en çok ben sevdim çünkü

Ah gönlüm, soğuk havalar yine çullandı üstümüze
Hadi kalk gidelim
Şiir çaresiz ağlıyor utancından
Onu bir kalbim, en çok kalbim sevdi
En çok kalbim