Veda ediyorum bu şehirden
Dalgalı saçlarını bırakarak ardımdan
Sana yazdığım o son şiiri okuyan
Akdeniz ağlıyor, kalbim viran
Son şiirin gözü kör olsun
Acı ızdırap kokuyor üstü başı
Et tırnaktan ayrılır mı hiç demişti
Nasıl da çekip gitti
Sen beni anlayacağın yüzyılda
Karanfiller, şehir kurulacak kalbimde
Gitme, görmediğim yüzün hatırına
Şu hayın, çiyan hayatı yıkma başıma
Ciğerlerim tütün kokuyor
Hasret mevsiminde
İki mısralık bir şiirde
Bir mısrası kalbim
Diğeri kalbin
Çünkü biz bir şiiriz
Tek mısralık şiirden hasret olur
Tek mısralık şiirden sen, ben olur
İki mısralık bir şiirden biz olur
Şimdi sıkısıyla yazmasın kalem
Sıkısıyla akmasın mürekkep
Ne güne duruyor kalbim
Ne güne
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PoesíaZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
