Nadia
Ah sevgili nadia, su perisi
Bir kara kış daha kapıya dayandı
Bir soğuk almış başını gidiyor
Ellerim üşüyor, kalbim titriyor
Kalbim sensiz, ellerim çaresiz
Daha önünü göremeyen gözlerim
Yolunu gözlüyor
Hasretin hamallığı yapıyor
Kavuşmak umuduyla
Umudumu kırma
Ne olursun
Kalbimi struma ile gömme şile sahillerine
Elimde bir kemanla öksüz bırakma
Bu aralar havalar bir garip
Bazen bir soğuk vuruyor ki
Adamın feleğini şaşırtıyor
Bazen bir matemi doğuruyor
Rüzgarı koluna takıp üstüme geliyor
Nefessiz bırakıyor, boğazıma yapışıyor
Merhametsizce ruhumu lime lime ediyor
En çok da hiçbir şey yokmuş gibi
Elini kolunu sallayıp geçiyor
Ah yine kitaplar aklımı çeldiler
Durup durup umut verirler
Hani olmaz da,
Bilmem ki birgün
Birgün şeytana tükürürsün
Ya da boşver en iyisi
Zaten sensizliğin alışkanlıklarım oldu
Seni sevmek, seni özlemek geleneğim oldu
Seni düşünmek ekmeğim, suyum oldu
Hani yine de, kader bir gün bize de güler
Ve sen, şeytana lanet olsun deyip gelsen
Bilmiyorum ne yaparım senliği
O kadar alıştım ki sensizliğe
İstesem de olmuyor, sensizliği kovamıyorum
Ama sen yine gel, ne olursun gel
Gel birlikte sensizliği kovalım
Gel alışkanlıklarımı değiştir
Düzeni mi boz, ne olursun!
Ne olursun sevgili
Kalbimi struma ile gömme şile sahillerine
Elimde bir kemanla öksüz bırakma
İnan bana Deborah seni asla bırakmayacağım
Musa, isa, Muhammed aşkına bırakmayacağım
אני אוהב אותך לנצח, אני נשבע.
Gökyüzü patlayıp üstümüze yağsa da
Denizler çıldırıp yeryüzünü helak etse de,
Ich werde dich für immer lieben.
Yalanım varsa ekmek musaf çarpsın
Seni seviyorum
Tıpkı bir çocuk gibi masumca...
Çaresizlik bu olsa gerek sanırım
Başımı alıp gideceğim bu diyardan
Kahretsin gidemiyorum elim kolum bağlı
Sen gitmiyorsun, ben gidemiyorum
Yukarı tükürsen bıyık, aşağısı tükürsen sakal
Beni çaresiz bırakma!
Ne olursun
Kalbimi struma ile gömme şile sahillerine
Elimde bir kemanla öksüz bırakm
İtiraf ediyorum
Sensizliğinin alnının çatısına vurmaya kalkıştım
Yokluğunu boğmaya kalkıştım
Senden nefret ettiğim kadar
Adaletsiz ol ey sevgili
Çünkü suçum büyük anlıyor musun?
Müebbet zulüm olur, darağacı olmalı
Ama ne olursun
Hasretin koğuşuna atmayın
Boğuluyorum orada
Sensizlik, üstüme üstüme geliyor
Duvarlarda sesin yankılıyor
Ama yoksun
Karanlıklarda resmin beliriyor
Ama dokunamıyorum
Sana koşuyorum yetişemiyorum
Elimden kayıp gidiyorsun
Anlamıyorum nasıl da birden kayboluyorsun
Ne olursun bana bakma öyle
Hasrete aşık emanet edilir mi
Kurdun yanına kuzuyu vermişler
Zaten sana dair umutlarımı talan ettin
Merhametsizce kalbime kıydın
"kewo delal kewo delal
Tu her tişti pîrke
Ez te hez dikem herdem
Vé bîr neke
Vé bîr neke"
Biliyorum beni anlamıyorsun
Her ne kadar Kürtçe aşık olsam da sana
Tüm dillerde sevdim seni
Sevgili Nadia hayat bir anı seyyale
Güneş batıdan doğmadan bizim için
Haydi gel sevgili
Kalbimi struma ile gömme şile sahillerine
Elimde bir kemanla öksüz bırakma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PoesíaZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
