Bang me, Mr. Bang || MinChan

59.

Chan w tym czasie zdążył wrócić do Seulu. Nie dzwonił po nikogo, tylko złapał stopa. Nie miał innego wyboru tak naprawdę. Ktoś się zatrzymał, zapytał gdzie do podrzucić i w ten sposób w sumie już wieczorem był w swoim mieszkaniu. Był zły i smutny. Naprawdę nie wiedział, co zrobił źle, że Minho potraktował go w ten sposób. Jedyne, co Chan zrobił tak naprawdę, to tylko uratował chłopaka od jego byłego. Nie sądził, że młodszy go po prostu wygoni od siebie. Tyle dobrze, że miał chociaż wytłumaczenie, chociaż blondyn nie był do końca przekonany do takiego wytłumaczenia. "Znudziłeś mi sie", to zabolało.

Bang poszedł tylko do sypialni i położył się na łóżku. Nie chciało mu się nawet przebierać. Miał dość, że znów pomógł komuś i został potraktowany jak śmieć. Tak samo było z Jihyo. Pomógł jej, uratował przed śmiercią, dał pieniądze, dom, wszystko, co tylko chciała. Pobrali się, mieli dziecko. I nagle po kilku latach znajomości stwierdziła, że weźmie rozwód i oskarży blondyna o molestowanie uczniów. Chan myślał, że może w końcu mu się poszczęści w związkach, jednak chyba każdy będzie kończył się tym, że wszyscy go zostawią. Może po prostu to nie dla niego? Może nie zasłużył jeszcze od losu na szczęśliwy i długi związek. Ani z kobietą, ani z mężczyzną.

Nie był typem człowieka, który od razu idzie pić i uważać swoje życie za totalny bezsens. Racja, bywały gorsze momenty, ale nigdy nie było na tyle ciężko, żeby chciał skończyć z tym wszystkim. Uważał, że miłość to nie wszystko i są też inne ważne rzeczy na świecie. Jak każdy potrzebował miłości i uczucia bycia kochanym i tym jedynym, jednak po prostu może to jeszcze nie pora na niego.

- Czy ja naprawdę zrobiłem coś złego? Chciałem go tylko pokochać i pokazać, że jest przy mnie bezpieczny. Oddałem mu swoje serce... A on je po prostu zdeptał. - Chan mówił, tuląc swojego pluszaka. Był dorosły, ale był sam, a potrzebował bliskości z innymi. Nawet misiek był do tego dobry.