İkinci Yılın Görevi(bxb)

5.

Gözlerimi araladığımda odayı aydınlatan tek şey pencereden içeriye süzülen ay ışığıydı. Saat kaçtı bilmiyorum ama Merih halen uyuyordu.
Yatakta doğruldum etrafıma bakındım ama Prens odada değildi. Nerdeydiki?
Gözlerimi ovuşturdum ve ayaklarımı yataktan aşağıya sarkıttım
  Aklıma geçen yıl olanlar yüzünden Prens'in geçirdiği krizler geldi.

"Prens umarım yalnış düşünüyorumdur."

Mırıldanarak ayağa kalktım ve odanın içindeki küçük banyo ya doğru yürüdüm.
Kapı hafif aralıktı, açarak içeriye bir adım attım

"Safir..."

Arkamdan gelen Merih'in sesiyle ona doğru döndüm uykulu aynı zamanda endişeli gözlerle bana bakıyordu

"Prens yine...?"

Gözlerimi yere doğru çevirdim.

"Bilmiyorum galiba."

Odaya tamamen girdiğim zaman gözüm yere doğru kaydı.
Prens duşakabinin yanında bir dizini kendine doğru çekmiş ellerini aşağıya doğru salmış ağlamaktan telef olmuş bir şekilde ordaydı. Gözleri şişmiş aynı zamanda kızarmıştı. Göz yaşları yanaklarını sırılsıklam etmiş çenesinin altında tişörtüne doğru inişe geçmişti. ateş kırmızısı dalgalı saçlarının bir kısmı alnına yapışmış öylece ıslak kirpiklerle boş duvarı izliyordu.
Yanına yaklaşıp eğildim ve ellerimi yanaklarına götürüp baş parmaklarımla yanaklarındaki ıslaklığı götürmeye çalıştım.
Gözlerini gözlerime çevirdi

"Safir..."

Gülümsedim

"Efendim Prens'im"
"Ben Rüya görüyorum değilmi?"

Tek kaşımı kaldırdım

"Nasıl bir rüya?"
"Firas ölmedi ve ben sadece kabus gördüm değilmi?"

Gözünden bir damla yaş aktı

"Ben komadayım ve uyanınca yada ölünce herşey bitecek değilmi?"

Başını ellerimden kurtarıp yere baktı.
Ama benim gözlerim onun gözlerinin ama şuan da gözleri yerine saçlarının olduğu noktaya takılmıştı

"Safir... ben ölürsem Firas'ı tekrar görürüm değilmi?
Görürüm, evet görürüm ya!"

Başımı Merih'e döndürüp başımla bir hareket yapınca ne getirmesini istediğimi anlamıştı. O yüzden başını sallayıp banyodan çıkmıştı. Başımı Prens'e çevirdim.
Biraz daha hızlı nefes almaya başlamıştı hala yere bakıyordu. Çok sürmeden zangır zangır titreyen ellerini saçlarına götürdü.

"Yeter..."

Fısıltılı ve ağlamaklı çıkmıştı sesi.
Gerçi ,kaç saat bilmiyorum uzun zamandır ağlıyordu.
Ona biraz daha yaklaşıp bir kolumu omzuna sardım diğerini de saçlarına attım. Pna bu şekilde sarıldığım an omzuma başını yaslayıp sesli bir şekilde ağlamaya başladı.

"Ya Safir! Oğlum çok özledim diyorum lan! Dayanamıyorum ki artık! Ne zaman uyusam beynimin bir köşesinde belirip bana uykuyu haram ediyor! Ölüyüm mü ben? Ölüyüm!"

Gözlerimden ne ara aktığını bilmediğim birkaç damla yaş boynuma doğru süzüldü
Kaşlarımı çattım

"Ne ölümü saçmalama! Ölmeyeceksin tabiki! Beraber çözücez bunuda kardeşim! Gerekirse rüyalarına girer çözerim bu durumu ama asla ölmene asla izin vermiycem!"

İsteyerek 'Asla' da vurgu yapmıştım. Hala omzumda ağlamaya devam ediyordu.
Sabahları parıldayan, akşamlarıysa sönen bir güneş gibiydi Prens, sabah tüm enerjisiyle yanımızda olan, akşam ise yorgunluğunu atan biriydi.
...
Çok geçmeden Merih yanımıza bir kutu hap sakinleştirici ve suyla karışık uyku ilacıyla geldi. Onu omzumdan ayırmadan elindekileri alıp Prens'i omzumdan ayırdım. Yere doğru bakıyordu yine gözleri bırakın kızarmayı, ağlamaktan morarmıştı artık.
Hap kutusundan bir tane hap çıkarıp Prens'e baktım hala aynı yere bakıyordu çenesinden tutup başını kaldırdım ve ağzına hapı yerleştirdim. Sonra elimdeki suyla karışık uyku ilacı olan bardağı ona vermeden dikkatlice içirdim. Birkaç dakika sonra ağlaması durdu başı ilk önce aşağıya sonra yana doğru düştü.

"Ben atlatmıştı sanıyordum..."

Merih'e doğru döndüm

"Firas'ı mı? Bırak atlatmayı onu bu tesisteki hiçbir Allah'ın kulu unutamamıştır."

Sadece üzgünce başını sallamakla yetindi. Sonra içeri girip Prens'i kucakladığı gibi yatağına götürdü. En son ayağa kalkıp kendimi ve bana küfreden gözlerimi uyku moduna alıp yatağıma geri döndüm

----------------

  Evet. Bölümlerde küçük mesajlar vermeyi seviyorum. Ve yine evet Prens'çiğim in biraz psikolojisi bozuk~~
  Evet eveeet Firas'ı da ileride birazcık fazla görücez.