❗𝐵𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚 𝑠𝑎𝑦ı𝑠ı 𝑠𝑖𝑧𝑖 𝑘𝑜𝑟𝑘𝑢𝑡𝑚𝑎𝑠ı𝑛, 𝑏𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚𝑙𝑒𝑟 𝑘ı𝑠𝑎.
Hadi sizinle bir oyun oynayalım, yerinde acılı, yerinde duygusal, yerinde kötü, yerinde eğlenceli. Ama her oyun gibi, bu oyunun da kuralları var. Kurallar şunlar; a...
Arkadaşlar, ben yorum sınırı 40 dedim, 140 demedim lsndlsmlxslcmslc
Ama bu beni çok mutlu etti (ू˃̣̣̣̣̣̣︿˂̣̣̣̣̣̣ ू)♡
Böyle bir bölüm yazmak kafamda yoktu. Ama siz nereledi okurken ben buraları yazıyordum, sizin gazınıza gelip bir moment yazdım... Bir saha yazmayacağım skdnkiamcşaöxlsm
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yeonjun nasıl izin verdi anlamadım." ~Cheonsa
"İzin verdi sonuçta, şimdi bana sarıl." ~Heeseung
Abisi ve amcası yüzünden o da ne yapacağını bilmiyor. Abisi evde ama karşı karşıya gelmiyorlar.
Jungwon ve beni görünce gözleri doluyordu, fark etsem de ne diyebilirdim?
"Heeseung... Abin-" ~Cheonsa
"Uykum var. Hadi yatalım." ~Heeseung
"Bu konudan kaçmanı istemiyorum. Bir çözüm bulabiliriz." ~Cheonsa
"Tek çözüm, onunla bir daha konuşmamak." ~Heeseung
"Heeseung-" ~Cheonsa
"Onu affetmem! Anladın mı beni? Size zarar gelmeyeceğinin bir garantisi yokken ben onu affetmem." ~Heeseung
"Abinden bu kadar kolay mı vazgeçiyorsun? Ben vazgeçmemiştim... Beni annemin katili olarak tanıyacak olmasına bile göz yumdum. Ama sen, zorla yaptığı bir şey için ondan vazgeçiyorsun." ~Cheonsa
"Bu seni ilgilendirmez!" ~Heeseung
Sessiz kalma... Bu sefer olmaz...
"İlgilendirir! Seninle ilgili olan her şey beni ilgilendirir!" ~Cheonsa
"Acıyor..." ~Heeseung
Sinirle bakan gözlerinden damla damla akan yaşlarla bıçaklanmış gibi oldum. Gerçekten acıyor... Onun üzülmesi acıtıyor.
"Herkes bir yerden vuruyor, en güvendiklerim..." ~Heeseung
"Bir tek sen kaldın... Seninde herkes gibi vurup bir kenara çekilmeni istemiyorum..." ~Heeseung
"Özür dilerim... Bu konuyu açmamalıydım." ~Cheonsa
"İyi ki açtın... İçimdekileri söylemek, kendimle birlikte bir başkasına daha itiraf etmek iyi geliyor. Sadece... Yine de yarası kalıyor... " ~Heeseung
Yüzünü ellerimin arasına aldım ve bir süre baktım öylece. Mükemmeldi, her şeyiyle. Eksisi ile, artısı ile... Ama üzülünce, o mükemmellik cam kırıklarına dönüşüp bana saplanıyordu sanki. Dayanılmaz oluyordu. Onun hiç bir zaman üzülmemesine karşılık, ömrüm boyu ben üzülebilirim. Hatta anlamasın diye hep mutlu davranabilirim.
