"Emin misiniz?" ~Jay'in babası
"Evet. Eminim " ~Cheonsa
"Kanıtınız var mı? Bak Cheonsa, o gün senin için zor olduğundan kesin bir şey söylemen zor." ~Jay'in babası
"Ben... Yani... Kanıtım yok ama-" ~Cheonsa
"Onun yanıldığını hiç görmedik. Tamamen inandığımı söylemiyorum ama en azından bi araştırma-" ~Jay
"Hiç bir kanıt yokken hiç bir şey yapılamaz." ~Jay'in babası
"Şey... Peki o zaman. Yapacak bir şey yok... Biz kalkalım. Yarın okulda görüşürüz Jay hyung." ~Jungwon
Mina benim pes etmediğimi bildiği için elimi tutarak kaldırmıştı koltuktan.
Biz giderken Jay'de odasına gitmişti. Hiç biri konuşmak için zorlamadı kendini. Bu da bana inanmadıklarını gösterir. Kangbin'in dediği gibi...
Heeseung olsa bana inanırdı...
"Bana inanmıyorsunuz... Zaten birbirinizle konuşmak gibi bir zahmete de girmiyorsunuz. Ne haliniz varsa görün. Gidelim Mina." ~Cheonsa
Elimi tutan Mina'yı hızlıca sürüklemeye başladım. Gerçekten bu hareketime karşı tek kelime bile etmediler... Jungwon bile.
⚜️
"Nereye gidiyorsun?" ~Cheonsa
"Hava almaya. Dışarısı çok soğuk, sen burada kal ve uyumaya çalış. Birazdan gelirim." ~Jungwon
"Bende geleceğim." ~Cheonsa
"Ne dersem diyeyim geleceksin, değil mi?" ~Jungwon
"Evet." ~Cheonsa
"Off... Montunu da al." ~Jungwon
Yataktan kalkıp sandalyenin üzerinde duran montumu da aldım ve Jungwon'u dışarı kadar takip ettim.
"Biliyor musun... Korkuyorum. Heeseung hyung yokken. O hepimizin abisi ve arkadaşı. Bazen kızınca çok korkutucu oluyor ve bu halini bile seviyoruz. Ve o olmayınca... Etraf daha korkutucu ve sıkıcı oluyor. Bir kişi eksikken ENHYPEN böyle oluyor işte... Üstelik senden ben sorumluyum. Ve Yeonjun hyunga sana iyi bakacağıma dair söz verdim. Ama zor... Gerçekten zor." ~Jungwon
Tahmin ettiğim gibi her şey. Ne kadar bir arada olsakta şu an Heeseung'ın olmadığını bilmek hepimize yalnızlık hissi veriyor. Ve Jungwon daha çok sorumluluk hissediyor.
"Bana göre insanlar birer duvar. Ve sen... Seni tanıdığımdan beri sallanıyorsun. Parçaların düşüyor... Ama ben bu duvarın yıkılmasını istemiyorum. Buna rağmen ne yapacağımı bilmiyorum. Bana her şeyde yardım eden Heeseung hyung ve Jay hyung oluyor. Ama şimdi Heeseung hyung yok ve Jay hyung da bu yüzden kimsenin yüzüne bakmıyor. Hepsi benim yüzümden oldu... Akşam gidersek heyecanlı olur diye düşünmüştüm. Ama üzücü oldu... Hem de çok üzücü..."~Jungwon
Yanımda yürüyen Jungwon'un elini tuttum ve bu şekilde yürümeye devam ettim. Kan bağım olan ve beni umursayan iki kişi kalmıştı. Abilerim. Ve abilerimin bana göz kulak oldukları gibi ben de onlara göz kulak olmalıydım. Onlar bana zarar gelmesin diye göz kulak olurken, ben de onların üzülmemesi için göz kulak olmalıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Escape Game ⚜ENHYPEN⚜ ✔ (Düzenleniyor)
Fanfiction❗𝐵𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚 𝑠𝑎𝑦ı𝑠ı 𝑠𝑖𝑧𝑖 𝑘𝑜𝑟𝑘𝑢𝑡𝑚𝑎𝑠ı𝑛, 𝑏𝑜̈𝑙𝑢̈𝑚𝑙𝑒𝑟 𝑘ı𝑠𝑎. Hadi sizinle bir oyun oynayalım, yerinde acılı, yerinde duygusal, yerinde kötü, yerinde eğlenceli. Ama her oyun gibi, bu oyunun da kuralları var. Kurallar şunlar; a...
