Escape Game ⚜ENHYPEN⚜ ✔ (Düzenleniyor)

1. Bölüm: Yardım

"Hey! Sen!"

Arkamı dönmedim. Dönmek istemedim. Sadece yürümeye devam ettim. Tanımadığım biri neden bana seslensin ki? Değil mi yani?

Sonunda hızlanan ayak sesleri duymuştum, büyük ihtimalle bana doğru koşuyordu. Ve tahmin ettiğim gibiydi. Koşup, önümde durmuştu.

"Sana seslendim noona-nim. Duymadın mı?"

Noona-nim?

"Ben? Noona-nim?"

"Evet. Yardımın lazım."

"Yardımım? Ben mi?"

"Anlamıyor musun? Yabancı mısın? Ben de yabancıyım ama anlıyorum."

"Pardon ama siz kimsiniz? Sizi tanımıyorum."

"Ama ben sizi tanıyorum."

"Kimsiniz?"

"Imm... sanırım bundan sonra başına bela olacak 2 kişiden biri."

"Tanrı aşkına... oyun mu oynuyorsun benimle? Çekilir misin yolumdan? Eve geç kalıyorum."

"Eve mi? Evin diğer tarafta kalmıyor muydu noona-nim?"

"Nesin sen? Dolandırıcı falan mı? Veya herhangi kötü biri?"

"Aslında... kötüyüm. Çünkü arkadaşım ölmek üzere!"

"Ne?!"

Ne demek 'arkadaşım ölmek üzere'?! Manyak mı bu çocuk? Akşam vakti karşıma çıkmış benimle oyun oynar gibi konuşuyor. Şimdi de arkadaşının ölmek üzere olduğunu söylüyor.

"Noona-nim yardım edecek misin?"

"E-edeyim de... nasıl?"

"Benimle gelerek yardıma başlayabilirsin?"

"Ne olduğunu anlatabilir misin? Ve kim olduğunu?"

"Ben Niki. Arkadaşım... kaçarken, bir tele takıldı. Yani takıldı derken, üstü falan değil. Bildiğin karnına girdi. Bu yüzden senden yardım etmeni istiyorum."

"Neden ben? Beni nereden tanıyorsun?"

"Aynı okula gidiyoruz."

"Okulda ki herkesi tanıyor musun?!"

"...hayır."

"Beni nasıl tanıyorsun o zaman?!"

"Tanıyorum."

"Tanrım... beni sınıyor musun?"

Koşarak onu takip ediyordum. Beni nereden tanıyordu tam olarak? Eve gitmediğimi nereden biliyordu? Arkadaşı ile neyden kaçıyorlardı? Daha bir sürü şey vardı aklımda.

Ben kendi kendime düşünürken, tahta bir evin oraya gelmiştik. Evin eski olduğu, her şekilde belli oluyordu. 2 katlıydı. Tahtaların bazıları yoktu. Bu da eve ürpertici bir hava katıyordu.

"Bu taraftan."

Bana seslenen Niki'ye baktım. Cidden... ne yapacaktım? Belli ki ciddi bir şeydi. Arkadaşını nasıl kurtarabilirdim ki? Veya, bunlardan sonra başıma bela alır mıydım?

Ben düşünürken, belki de Niki'nin arkadaşı can çekişiyor bile olabilirdi.

Gelen polis siren sesleri ile, Niki telaşa kapılmış gibiydi.