Ferdi'nin ağzından
Kendime gelemiyordum. İç sesim beni rahat bırakmıyordu.
Ferdi: "Ne yaptım ben?"
Ferdi: "Ah, ne kadar gerizekalıyım!"
Ferdi: "Tam bir aptalım! Ona nasıl öyle söyledim?"
Ferdi: "Kendimden nefret ediyorum!"
Ferdi: "SALAK!!!"
Yüzümü yastığa gömüp bileğim ağrıyana kadar yatağı yumrukladım. Kalkıp odada ileri geri yürüdüm, "Ben ne yaptım?". Beynim patlayacaktı. Ellerimi başıma götürdüm, gözlerimi ovdum, pencereden dışarıyı izledim.
Ferdi: "Kapıdan çıkıp ona bunu telafi edebilirim."
Ferdi: "Hayır, çok geç. Öyle söylemeyecektin."
Ferdi: "Halledebilirim, her şeyi yoluna koyarım."
Ferdi: "Bok koyarsın seni aptal herif."
Fedi: "DUR ARTIK!"
Ferdi: "AHHHH!"
________________________________________________________________________________
Karnım guruldarken yataktan kalkıp odadan çıktım. Saat ilerlemişti. Alt kattan gelen pizza kokusuna doğru gittim ve karnımı doyurmak için iki dilim pizza yemeye çalıştım. Darmaduman bir haldeydim.
Arınç'ın bakışlarından korkuyordum. Yaptığım şeyden haberi vardı ve beni korkutuyordu. Gerçekten zamanı geri alabilmeyi çok istiyordum. Elimde olsaydı bunu yapabilmeyi çok istiyordum.
Melis içeri girmişti. Emir'i sorduğunda Arınç'ın gözleri üzerime dikilmişti. Ama Ecrin'in söylediklerinden sonra tamamen ona odaklanmıştım.
Ecrin: Kaç saattir ağlayıp duruyor, ne olduğunu anlatmadı, yanına gitmemizi istemiyor.
Ferdi: Ağlıyor mu?
Ecrin: Evet. Çok feci hem de.
Yerimden kalkıp salondan çıktım. Üst kat merdivenini aceleyle tırmandım ve koridorda ilerleyip Emir'in odasının kapısını açtım. Hemen karşımda duruyordu. Sanırım odadan çıkacaktı. İçeri girip kapıyı kapattım.
Onu ağlattığım için kendimi cezalandırmalıydım. Bunu hak etmemişti. Şimdi burada onun karşısında durup ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi bilmiyordum ama ağladığını duyunca delirecektim ve buraya gelmem gerektiğini düşündüm.
Şimdi ise buradaydım, karşısında. Ağlamaktan şişmiş gözlerine bakıyordum. Biraz yaklaştım. Söyleyeceğim şeyleri bir araya getirmek çok zordu. Bir yerden başlamam gerekiyordu.
Ferdi: Benim yüzünden ağladığın için kendimden iğreniyorum.
Ferdi: Dediklerimden de..
Ferdi: Beni affededebilmen umurumda değil sadece senin üzülmene dayanamıyorum. Ve..
Devam edemeyecektim. Tepkisizce bana bakarken bunu yapamayacaktım. Sadece başladığım cümlenin sonunu getirip odadan çıktım.
