yeşil mandalinalar⁴, yizhan

nevi şahsına münhasır

Xiao Zhan herkesten apayrıydı. Benim gözlerimin önündeki değerinden ziyade talihsiz olaylar karşısındaki tutumu beni hep hayrete düşürürdü. Bağırmaz çağırmaz, çok sıkışmadıkça isyan etmezdi. Ne vakit ki artık nefes alamayacak kadar dibe batarsa o vakit inkarına başlardı. Sabırlıydı. Üstelik güzeldi.

Kiliseye döndüğümüzde dahi verilen cezaya asla sesini çıkarmadı. Bense oldukça geç bir vakitte kiliseye girişimiz dolayısıyla bize sabaha değin ibadet etme cezası veren pedere karşı isyan etmeye her daim hazırdım. Sırılsıklam bir vaziyette kiliseye girdikten sonra bizi odasına çağırdığında şu kelimeleri kullandı.

İradenize sahip çıkamıyor musunuz, diyerek kızdı bize. Ayaklarımızın dibi üzerimizden damlayanlar neticesinde ıslanmışken başımızı kaldırıp da onun yüzüne bakma cesaretini hiç gösteremedik. Başınıza tehlikeli şeyler gelebilirdi. Bilhassa Yibo, aileni merak ettiğinden çıktığını söylemiştin. Kolaçan edişin saatler sürdü ve doğal olarak bu da beni senden şüphe duymaya itti.

Zhan, peder bu kez de yanımdaki oğlana döndü. Sesi sertliğinden bir şey kaybetmiş değildi. O ailesi için endişelendiğinden gidiyor sense onun için. Bu kilisedeki örnek adaylardan biri olarak nasıl olur da iradene hakim olamazsın? Onun aklı havadaysa onun yerine de düşünmen gerekirdi.

Erkenden dönmeliydiniz, pederin sesi duyduklarım yüzünden uğultu gibi geldi kulağıma. Ailemi merak edişim başlı başına bir yalan olsa dahi Xiao Zhan'ın benim için endişelenip de arkamdan gelmesi yüreğimi sıkıştırdı. Sanki Xiao Zhan avuçları arasında yüreğimi tutuyormuş da var gücüyle tırnaklarını üzerime batırmış gibiydi. Ona dönmek istedim fakat peder hala daha karşımızda bizim için ne denli endişelendiği hususundaki öfkesini kusarken bunu yapmam imkansızdan da öteydi. Gözüne batmak istemedim.

Apsis salonuna gidip Tanrı'ya dua edin, ağzından çıkanlara yansıyan öfkesi bir anda dinmiş gibi ortalama bir ses tonuyla konuştu. Sabahın ilk ışıkları kilisenin içine dolmadan odanıza dönmeniz yasaktır.

Önceki pederin aksine Xiao Zhan ve beni itip kakarak terbiye etmektense Tanrı'ya havale etmesi yılladır alıştıklarımızın aksine hayli yenilikçiydi. Varsın sabahlar olsun diye geçirdim içimden, canım yanmadıkça her türlü cezaya katlanabilirim.

Odadan ayrılmak adına ilk adımı atan Xiao Zhan'dı. Onun arkasından ben de çıktım fakat pederin odasının kapısı arkamızdan kapandıktan hemen sonra önümde ilerleyen çelimsiz oğlanın derin bir nefes aldığını duydum.

Tanrı'm, dudakları arasından cılız bir nida döküldü. Adımları epey hızlıydı. Yüzündeki rahatlamış ifadesinin yanı sıra gizliden gizliye barındırdığı korkuyla arkasını döndü. Gözleri benimkilere takılı kaldı ve yarımca aldığı nefeslerden birini yavaşça vererek elini dudaklarının yanına yasladı. Hemen ardından parmak ucunda bana yaklaşarak kulağıma ulaşmaya çalıştı.