Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ATEŞ"
Ateş neydi? Ateş yanlız sizi değil çevrenizdekileride yakandır. Ateş, yanlız yanmak değildi başkasını yakmaktı. Ateş kendinizi yakmak değil birinin sizi yakmasıydı. Ve ben birinin ateşinde yanmıştım. Beni kendi Ateşlerinde yakmışlardı.
Ama yinede unutmayın 'her bitiş bir başlangıcdır'
Kısılmış gözlerle bana bakdığında diktim gece gibi siyah gözlerine gözlerimi. "Başka bir şey hatırlamıyorum" "Adam? Adamı hatırlıyormusun?" Başımı hayır anlamında salladım. Gölge gibiydi her şey. "Yengenler biliyormu?" Yeniden başımı hayır anlamında salladım.
"İnanıyormusun bana?" Umut dolu bakmışdım ona.Belkide inanmıştır? Hem ben yalan konuşmuyordum ki. Ne bildiysem onu anlattım. Ama yinede tacize uğramam onun için bir şey ifade etmezdi. Beni karısı olarak kabül etmezdi.
"Hayır"
Söylediği şey kalbime ok gibi saplandı. İnanmamış, ben ne sanmıştım? İnanıp beni seveceğinimi? "Ne olacak bana?" Başımı yerden kaldırmadan konuştum. "Amcanın evine döneceksin. Beni geçdim seni konak böyle kabül etmez" böyle? Ben yanlış bir şey yapmamıştım. Bir şerefsiz yüzünden bana böyle davranamzdı.
"Dönmeyeceğim!" Sesin sert çıkdığında başını yana yatırarak bana baktı. Fazla sakindi ama neden?
"Ne dedin?" Öyle sormuştuki bir daha söyleyecek cesaretim kayb olmuşru. "Lütfen.. bak yalvarırım beni amcamlara verme" "Ne yapayım?" Öyle umursamaz sormuşdu ki,sanki sen ne söylersen söyle ben yine kendi bildiğimi yapacağım gibi. "Bir şey düşünemezmisin? Bak beni istemediğini biliyorum ama, lütfen amcamlara verme"
"Hem ne derler niye geldin demezlermi? Söylesem bile bana inanmazlar ki?"
"Benim sorunummu?" Duygusuz! Biri bana bu kadar yalvarsa böyle duramazdım. Duygusuzdu bu adam. Ne yapacağım ben? "Hem seni istemediğimi nerden çıkardın?" Öyle alayla konuştu istemsizce gözlerimi devirdim. "İstiyormusun?" Dedim.
"İsteseydim şu an evimde olurdun" haklıydı isteseydi bu şeyleri bile sorun etmezdi. Kim dura bilirdi ki onun önünde? Koltuğa oturarak ellerimi yüzüme tuttum. Göz yaşlarım yanaklarıma firar ederken kapı sesini duydum. Başımı kaldırıp baktığımda Serhat ağanın gittiğini gördüm. Beni bu evde yanlızmı bırakmıştı? Umarım çabuk gelir, hoş gelmesinide istemem ama.
Kanepeye uzanarak gözlerimi kapatmaya çalıştım. Artık yapacak bir şey yokdu. Ben elimden geleni yapmıştım....
Serhat Demirkan'dan
Yalan söyleyip söylemediğini bilmiyordum ama, gözleri hiç yalan söylemiyordu. Tacize uğramış ve kimseye söylememiş tam onadan beklenecek bir haraket. Ona inanmamıştım içimde ya yalan söylüyorsa diye dolandırıyordum ama, ya yalan söylemiyorsa?
Kafayı yiyeceğim!
Bu kızı evine götürürsem, bana yeni birini bulacaklardı. Ulan! Tam bu tantana bitti derken bide yeniden yaşayamazdım. Onu geçdim ya yalan değilse? Şimdilik durmak gerek, işin aslını öğrenrne kadar.
Konağa geçdiğimde odaya girdim. Burası benim odam, ama eskisi gibi kokmuyordu. Daha naif kokuyordu. Yatağı görünce önce gecemiz sonrada sabahı aklıma geldi. Duşa girerek duş aldım. Çarşaf meselesini düşünürken ne yapacağımı bulmuştum.
Jilet akarak bileğimin yukarı hissesine derin bir çizik atdım. "Siktir!" Diye mırıldandım, çok derin atmıştım.
Ulan, uğraşdığım şeylere bak!
Beyaz çarşafa kanım dökülürken ya, yalan söylüyorsa diye geçirdim içimden. Nasıl bir boka sardım ben?! Kolumu sararken kapı çaldı. Çarşafı alarak nasıl vereceğimu bilmediğim için bükdüm ve kenara bıraktım. Kapıyı açtığımda Kerime teyzenin beni görmesiyle başını aşağı saldı.
"Rahatsız etdim ağam ama, çar-"
"Geç al" odaya girerek çarşafı aldı ve çıktı. Sinirle gözlerimi yumdum. Telefon çaldığında açarak kulağıma götürdüm. "Söyle"
Uyumaya çalışdım ama bir türlü uyuyamıyordum. Gözlerim ağlamaktan yanıyordu artık. İçim o kadar sıkılıyordu ki, anlatamazdım. Ne yaparsa yapsın beni amcamlara götürmesin tek isteğim oydu. Şu an bana tek iyi gele bilecek şey Şirinimdi. Onu o kadar özlüyordum ki.
Acaba bensiz ne yapıyor? Açmı yemek yedimi? Ona iyi davranıyorlarmı? Guya evenince onuda yanıma alacaktım. Ağzımı açıp Serhat Ağadan bir şey isteyemezdim. Yapmazdıda zaten. Keşke hiç bir şey böyle olmasaydı!
Ben bu iğrenç şeyi yaşamasıydım. Belkide her şey daha iyi olurdu. Sevmeyi geçdim, belki alışırdık bir birimize. Uzlaşırdık belki? Ama şimdi öyle olmayacaktı. Zaten ne zaman istediğim şey oldu ki?...
