Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"KAYBETMEK"
Gözlerimi açtığımda tavanı gördüğüm yavaşça ettafıma baktım. Serhatın L koltukta oturduğunu gördüm. Beni gördüğünde ayağa kalktı. "İyimisin güzelim? Bir yerin acımıyor değilmi? Doktor geldi ama hastaneye de gide biliriz" arka arkaya söylediği şeyleri kafam sanki algılayamamıştı. Yanlız doktor lafını duyduğumda başımı hayır anlamında salladım. "İyiyim" dedim dilimin ucunda Sethat bana su verdiğinde kurumuş dudaklarıma götürdüm. "Ne oldu bana?" Başımı kaldırarak ona baktım. "Bayılmışsın eve gelince seni öyle gördüm...delirdim" dedi gözlerini kapatarak.
Ayağa kalktığımda niye bayıldığımı düşündüm. Gözümün önüne geldiğinde gözlerim doldu. Hepsi hayaldi değilmi? Ben sadece hayal kurmuştum. "Dı-dışardaki kimdi?" Serhat kaşlarını çatarak bana baktı. "Amacamımı diyiyorsun?" Hayal değildi yani? Ben bana onu yapan adamı görmemiştim ama,onu görünce gözümün önüne hayal gibi gelmişti.
Ama hatırlamıştım o adamı,o bakışı hatırlamıştım. Ama belkide hayaldi belkide ben yanlış görmüştüm? Ayağa kalktığımda Serhat kolumdan tuttu. "Kalkma,başın dömecek" başımı hayır anlamında salladım. Dışarı çıkmam lazım, dışarı çıkıpta her şeyin hayal olduğunu görmek istiyordum. "Dışarı çıkacağım" "Hayır Umay!" kolumu Serhattan çekip dışarı çıktım.
Kendimi havadaymışım gibi hiss ediyordum. "Umay..." Serhat arkamdan gelerek yeniden tuttu kolumdan. Merdivenlerden indiğimde etrafa baktım. Salonda kimse yoktu. "İyiyim Serhat gerçekten,başım döndü sadece" Serhat gerçekten endişeli gözüküyordu. "Bir yerin acımıyor değilmi?" Başımı hayır anlamında salladım.
"Gelin hanım iyisindir İnşAllah"
Duyduğum sesle arkamı döndüm. Hayal değildi bu oydu,nasıl unuturdum ki bana bunu yaşatan adamı. Yüzünü hayal mayal görmüştüm ama şimdi çok net hatırlıyordum. Gözlerim yavaş yavaş doluyordu,çünkü bana bunu yapan Sethatın amcasıydı. Elini bana uzatarak, "Adil Demirkan Serhatın amcası" dediğinde eline baktım. Sanki beynim olanları algılamıyordu.
Korkuyordum..
Evet korkuyordum,ve içimi iğrenç bir hiss sarmıştı bu adamla aynı evde olmaktan iğreniyordum. Hatırlamıyormuyu beni? Kim bilir ben kaçıncıydım. Eli hala havada kaldığında elimi uzatmamıştım. Serhat sırtımı okşayarak beni kenara çekti. "Biraz rahatsız oldu bu gün" dediğinde "Biliyorum biliyorum sorun yok" dediğini duydum. Burda durmak istemiyordum.
"Serhat yukarı çıka bilirmiyim?"
Yanağımı okşayarak "Çıka bilirsin güzelim" dediğinde arkama bile bakmadan yukarı çıktım. Kapıyı kapattığımda koşarak banyoya girdim. Sanki onun dokunduğu yerleri hiss ediyordum. Suyu açarak kollarımı,boynumu yüzümü onun dokunduğu her yeri yıkadım. Her yerim sırılsıklam olduğunda dizlerimi yere attım. Ağzımı kapatarak ağladığımda kapı açıldı. Serhat beni görünce yanıma geldi ve suyu kapattı.
"Sikeyim! İyimisin? Neyin var güzelim?" Dedi beni yerden kaldırarak. Üzerimin ıslak olmasına bakmayarak bana sarıldığında bende ona sarıldım. "Umay...yapma böyle bir yerinmi acıyor neyin var? Anlat bana" nasıl anlatayım bedenim ruhum kalbim o kadar yorgundu ki. "Delirtecekmisin kadın beni?" Gözümden akan yaşları sildi. Beni yatağa oturtarak kıyafet çıkarıdı. Biraz üstüm ıslanmıştı zaten.
Serhat yeni kıyafet çıkararak yatağa oturdu. Gömleğimi çıkardığında açıkta kalan bedenimi saçlarım kapatmıştı. Ellerimi göğüslerme tuttuğumda Serhat ellerimi çelerek boynumdan öptü. Kıyafeti bedenime geçirdiğinde altımdaki eteğide çıkardım. Sethat saç kurutma makinesiyle saçlarımı kuruttu. Sanki bir bebekmişim gibi ilgileniyordu benimle.
Saçlarımı geri atarak bana baktı. "Anlatacakmısın artık?" Niye ağladığımı soruyordu galiba. "Bilmiyorum, içimde bir sıkıntı var Serhat. Ama iyiyim gerçekten" inanmamış gözlerle bana baktı. "Bilmiyorsun? Durup duruken mi yarandı bu sıkıntı?" Cevap vermemiştim.
"Hamilemisin?"
Söylediği şeyle şaşkınca ona baktım. "Sikeyim! Aklıma başka bir şey gelmiyor. Eğer hamileysen söyle, hazır hiss etmiyorsan mecbur değilsin ama bana anlat güzelim,ne olursa olsun yanındayım tamammı?" Gülümseyerek başımı salladım. Gerekirse Serhata her şeyi anlatacaktım ama şimdi değil şu an değil çok yorgunum. "Hamile değilim,iyiyim gerçekten" başını sallayarak, "Tamam,benim çıkmam gerek çok çabuk geleceğim acil olduğu için gidiyorum" gitsin istemiyordum,o adam bura olduğunda yanlız kalmak istemiyordum.
Alnımdan öperek dışarı çıktı. Yatağa uznarak gözlerimi kapattım. Her şey iyi olacak, bu sefer kayb etmek istemiyordum Serhatı. Biraz sonra kapı açılma sesi geldiğinde oraya baktım. Gördüğüm adamla ayağa kalktım. Ne işi var bu adamın burda?! Bana yaklaştığında, "Yaklaşma!" Dedim geri giderek. "Seni unuttumu sandın ha?" Diyerek iğrenç gülüş sergildedi. "Seni ilk gördğüğm an hatırladım zaten, neyden biliyormusun? Kehribar gözlerinden" dedi ellerini havaya kaldırarak hafif beyazlaşmış saçlarını arkaya taradı.
"Ne işin var burda?" Hala üstüme geldiğinde" ŞEREFSİZ" diye bağırdım. Dahada hızlandığında sırtımı duvara vurdum. Kolumu tutarak çekişdirdiğinde onu ittim. "Dokunma bana" "Eğer geçmiş hakta Serhata tek kelime edersen seni gebertirim hatta öz yeğenimi de geberte bilirim" dedi elini benden çekerek. Takımını düzelterek, "Serhata bir şey olsun istemezsin değilmi? Doğrusunu söylersem bende istemem. O benim yeğenim abimin emaneti. Ama her kesin canı tek kurşunluktur Umay kız" dediğinde ismime nefert ettim.
Arkasını dönüp gittiğinde bir şey demedim. Beni Serhatla tehtit etti Allahın belası. Tuttuğu koluma baktığımda kendimden iğrendim.
