Sonunda tüm üyeler uyudu, artık ben de uykum bölünmeden güzel ve sessiz bir uyku çekebilirim. Ama önce biraz seninle vakit geçirmek istedim.
Niye hepsinin uyuması bu kadar vakit alıyor anlamıyorum doğrusu. Bu saate kadar uyumamak için çaba mı sarf ediyorlar? Sırf beni rahatsız etmek, huzurlu uykumu bölmek veya beni uyutmamak istediklerinden mi bu saate kadar ayakta kalıp ses çıkarıyorlar? Bir şey olduğunda yardımımı istemesini biliyorlar ama! Ah, hassas kulaklara sahip bir lider olmak çok zor!~
Günlüğüne aşık olup ona ayıracak vakit bulmak da çok zor. Her gün aynı şeyleri yazmaya devam etmek de öyle. Nasılsın? Bana kızgın mısın? Lütfen beni anla... Sıkıldım artık bu cümlelerden. Eskisi gibi olabilmek istiyorum. Eskisi gibi ama daha az görüşme imkanımızın olmasını kabul ettiğin bir ilişki istiyorum. Senin için üç boyutlu ayak tasarlayıp minyatür bir ayakkabı bile almışken neden sadece bu durumu kabullenip mutlu olmaya çalışmıyor ve ikimize de acı çektiriyorsun? Bu hoşuna mı gidiyor? Benim acı çektiğimi görmek hoşuna mı gidiyor?
Lütfen sadece daha az görüşecek olmamızı anla ve birbirimize bu kadar bağlanmamızın doğru olmadığını düşünerek kendini avut. Sen bu durumu kabul etsen de etmesen de eskisi gibi her dakika yanında olamayacağım ve eğer sen bunu kabullenemezsen sadece mutsuz olacaksın. Bu durum hakkında yapabileceğin hiçbir şey yok, yalnızca bunun böyle olacağını kendine kabul ettirip böyle yaşamaya alışabilirsin.
Senin doğru kararı verebileceğini biliyorum, kendini ve beni fazla yıpratmadan yapabileceğin en iyi şeyi yap: Akışına bırak. Lütfen. Şimdi gidiyorum, bu gece seni yalnız bırakacağım, bu konuyu iyice düşünmeni istiyorum. Bana iyi geceler dile, ben de senin yapabileceğin tek şeyi yapıp bu duruma alışmayı seçmeni dileyeceğim. Hoşçakal bebeğim. ~-~
