Dün çocukları yurttan kovdum. Hepsini teker teker zorla dışarı çıkardım ve kapıyı üstlerine kapattım çünkü bu sefer cidden çizgiyi aştılar.
Hâlâ, yazdığım nota aldırmadan, seni benim odamdan çalıp gizlice okulabiliyorlar. Her şey bundan ibaret de değil, daha kötüsü var. En arkadaki sayfayı koparmışlar, bunu yaparken o küçücük beyinlerinden ne gibi bir düşünce geçiyordu bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Artık o zeka eksikliği çeken ahlaksızlarla ilgilenmiyorum. =_=
Yırtık sayfayı fark edip onları yurttan atmamla birlikte dışarıda gürültü yapmaya başladıklarından içeri girmelerini söyleyerek anahtarı pencereden attım. Kapıyı açıp yüzlerini görmek istemiyordum. Onların içeri girdiklerini duyduğumda gözlerimi kapatarak uyudum, bu yüzden dün yazamadım. Seni o haldeyken görmeyi kalbimin kaldırabileceğini de sanmıyordum açıkçası. Kusura bakma. ~¤~
Her neyse umarım canın çok yanmıyordur. O düşünme yeteneği olmayan kertenkelelere bu yaptıklarını ödeteceğim. Birkaç dakika dışarıda durmakla cezalarını çektiklerini düşünüyorlarsa yanılıyorlar. Ki böyle düşündüklerini sanmıyorum, bu sabah erkenden çıkıp gitmişlerdi ve neredeyse gece yarısı olmasına rağmen hâlâ yoklar. Eğer gazabımdan kurtulduklarını sansalardı yurtta kalırlardı. Sabah erkenden gidip bu saate kadar gelmemiş olmaları benden korktuklarını gösteriyor. &_&
Şimdi yatacağım, onlar yokken uyuyabileceğimden pek emin değilim ama deneyeceğim. Umarım çabuk gelirler, uykusuz bir gece geçirmek istemiyorum. #_#
