Trinah, The Substitute Bride

Chapter 8: Lagot ako Kay Andrew

Dinig ko ang tonog ng pintuan na parang may bumukas nito. My feet were started to tremble habang ang buong katawan ko'y naninigas na. Hindi ako makakilos kasi nasa ibabaw ko pa si Nathan na nabigla rin sa posisyon naming iyon. Sa bilis ng segundo'y nadatnan kami ni Andrew sa posisyong iyon.

"What the—" pasigaw na sabi ni Andrew, habang pakurap-kurap siya at binitawan ang hawak niyang bag.

Bakas sa mata ng bagong dating na lalaki ang kaniyang pagkabigla sa ginawa namin. Well, hindi ko iyon sinasadya, sa katunayan nga'y nahihiya ako dahil baka isipin niya'y nakikipaglandian ako sa kapatid niya.

Agad namang tumayo si Nathan at pati ako rin. Nagtitigan kaming dalawa sabay paliwanag kay Andrew na, "It's not what you think, Andrew."
Pinanlisikan ko pa ng mga mata ang ex-lover ko, pinapahiwatig ko na nagagalit ako sa kaniya.

Nakita iyon ng husband ko pero ang akala ko'y magalit siya sa akin ay hindi pala. Nakahalf-smile lang siya nang aking tingnan sabay dampot ng kaniyang bag at itinapon iyon sa akin nang pabagsak.

Bago pa siya lumakad patungong sala, naghabilin siya ng mga salitang, "I don't care what you both doing basta't hindi lang sana rito sa bahay ko. You're free to do whatever your body wants at the other places. Pakiusap lang, Mrs. Perrie, matuto kang rumespeto sa pamamahay ko kahit 'di man lang sa akin."

Pagkatapos ay dumiretso na siya sa kaniyang kuwarto at padabog niyang sinarhan ang pinto. Ako naman na guilty dahil naging mahina ako kaya hindi ko nalabanan ang puwersa ni Nathan ay sising-sisi sa sarili. Walang nangyari sa amin pero hindi ko pa rin makalimutan ang kahalayang ginawa sa akin ng taong iyon noong isang gabi. Kaya, kinasusuklaman ko siya hanggang nabubuhay pa ako.

Samantala, umiiyak ako habang nakashower, pinandidirian ang sarili dahil feeling ko ang dumi-dumi ko na. Hindi ako naging mabuting asawa kahit pagkukunwari lang ang lahat. At, hindi na yata ako karespe-respeto.

Malalim na ang gabi, hindi pa rin ako mapakali sa sarili. Gusto kong ipikit ang mga mata subalit mukha ni Nathan na ngumingiting parang demonyo ang nakikita ko. Bumabalik sa aking alaala ang mga ginawa niya sa akin. Ilang araw at gabi rin akong ganoon. Sobrang depressed ko na nga at halos hindi ko na naaalagaan ang aking kalusugan.

Nagkaroon na ako ng nervous attack na palagiang naghaluccinate na may nakatingin sa akin kahit saang sulok ako nagtatago. At sa tuwing gumagawa ako ng gawaing bahay, nagiging makakalimutin na ako at wala sa sarili sa iilang bagay. Nahalata iyon ni Andrew pero hinahayaan lang niya ako at kung minsa'y iniinsulto sa katangahan ko.

Mas lumala pa ang aking sitwasyon nang minsa'y hindi umuuwi ng bahay ang husband ko at kami lang ni Nathan ang naiwan sa bahay. Nagkukulong lang ako sa kuwarto, nananahimik, at inilalayo ang sarili sa lalaking kinasusuklaman ko. I was totally insane that kahit sarili kong anino ay kinatatakutan ko na.

Until one day, kinausap ako on the phone ni Amie Adamo at naintindihan niya ang mga pinagdaanan ko. Humingi kasi sa kaniya nang tulong ang kaibigan kong si Dahlia dahil sa pag-alalang baka tuluyan na akong mabaliw sa kalagayan ko. Kaya, Amie told me na lumayas na lang sa bahay at harapin na lang ang consequences ko after.

At ganoon din ang ginawa ko. I snecked out from the house dala ang aking mga gamit nang palihim. I almost escaped from the mansion, but someone saw me. It was our dog guarded in the gate entrance na sa mga oras na iyon ay tumahol at nagdulot ng alarma sa guard na bantay din doon.

Nagtago ako sa likod ng guardhouse para hindi makita ng sinuman at nag-iisip kung saan ako maaaring dumaan palabas para maiwan ko na ang impyerno kong buhay. I remembered na mayroon pala kaming emergency exit na puwedeng labasan kaya pumasok akong muli sa loob ng bahay. Dumaan ako sa emergency exit para makalabas ng bahay. Masayang-masaya ako nang kita ko na ang kalsada subalit nang papara na sana ako ng taxi, may biglang tumawag ng pangalan ko.

"Trinah, don't attempt to leave the house, or else, your life will be ruined," pagbabanta ng isang boses panlalaki.

Dahan-dahang lumingon ako para malaman kung sino ang taong nagbabanta sa akin. Para akong nakukuryente dahil hindi ko maggawang buksan ang bibig ko upang magsalita laban sa kaniya. The guy behind me was my husband. And as usual, kahit ang akala kong tulog na ay natiktikan pa rin ang plano kong pagtakas. Hindi talaga siya napapagod sundan ang mga kilos ko, tsk.

Sinubukan kong magpatuloy pa rin sa pagpapara ng sasakyan kahit alam kong malabo na akong makakasakay sa mga oras na iyon. I was afraid na kung babalik pa ako sa loob at ipapaliwanag ko kay Andrew ang mga rason ko, baka hindi niya ako patatawarin pa. O baka hahayaan niya akong makulong dahil sa panlilinlang ko sa marriage namin.

I supposed to escape far from the house, but I realized that malaki ang naging alas ni Andrew laban sa akin. Hinayaan ko siyang kaladkarin ako papasok sa loob sa tulong ng mga guwardiyang inutusan niya.
***

Pagtanaw ko sa aking cellphone, naka-ten missed calls na si Amie sa akin mula noong gabi. Wala na akong lakas nang loob para kuntakin siya dahil hindi ko tinupad ang usapan namin. I failed to escape at ang tanging ginawa ko na lang ay hinarap ang impyernong buhay na pinasukan ko.

A day later, sinundan ko sa trabaho si Andrew para malaman kong ano ang mga ginagawa niya in my back. Gusto ko lang makahanap ng mga impormasyon na puwede kong gamitin para matalo siya at para bigyan niya ako nang kalayaan sa bahay.

Nasundan ko siya mula sa opisina niya, sa restaurant na pinuntahan niya para roon mananghalian, at sa coffee shop for meeting one of his clients pagkahapon. Nalaman kong hindi pala niya ginagalaw ang baong ipinapadala ko sa kaniya araw-araw, sa halip, pinapakain niya iyon sa alaga niyang aso sa pet shop niya.

Nakita ko rin siyang may kasamang isang maganda ngunit simpleng babae na hinahatid at sinusundo niya. Masaya silang nagkukuwentuhan dalawa kapag magkasama kaya nakaiinggit din silang tingnan. May kuro-kuro akong baka kakilala niya iyong girl or kadugo nila but nang nagsaliksik ako sa katauhan ni girl, I knew na isang model pala iyon na matagal ng crush ni Andrew.

Ang pinaka-intriga pa sa kanila ay may isyung nagkakamabutihan na raw iyong dalawa matagal na. It was happened dahil magkaklase pala sila noong high school at first love daw ni Andrew iyong girl.

May konting kirot din sa puso ko dahil doon ko pa nalamang hindi pala aloner iyong husband ko, sadyang hindi lang niya ako gusto kaya lagi niya akong pinapagalitan. "Sana, ako na lang iyong crush mo."

I decided to stop investigating dahil sa tuwing nakikita ko sila, para akong natutunaw sa sobrang selos. I realized na parang sinasaktan ko lang ang sarili ko. And yet, nanatili na lang ako ulit sa bahay.

However, hindi roon nagtatapos akong paghihirap ko. Nagparamdam na ulit si Nathan sa akin at anino palang niya'y nanginginig na ako. Sinuyo niya ako, pinilit na bumalik sa kaniya, at naging aggresibo na sa mga kilos na kunin ulit ang loob ko para balikan siya. He accidentally hit me a knife na inakala kong sinadya niya talaga iyon. I slapped him with my right hand once at sinabing, "Pagkatapos ng lahat ng mga ginawa mo sa 'kin, gusto mo na naman akong patayin? Sige patayin mo ako kung gusto mo!" matapang kong sumbat sa kaniya.

Kinuha niya ang kutsilyo na nahulog sa sahig at inilagay iyon sa mesa. Sinubukan niyang humakbang palapit sa akin. Natakot ako, kaya nang nakita ko ang kutsilyo sa mesa, agad ko iyong dinampot at itinuon sa kaniya.

"Sige. Lapit pa at nang hindi ako magdadalawang-isip na saksakin ka nang pinong-pino!"

"Bitiwan mo iyan, Trinah. Pag-usapan natin 'to," paghihikayat niyang magkaayos kami but I declined him.

"Sirang-sira na ako nang dahil sa 'yo, Nathan. Ano bang gusto mo sa akin na hanggang ngayon ay hindi mo ako nilulubayan?"

"Bumalik ka lang sa akin Trinah. Hindi na ako mangungulit sa 'yo. I just want you to be happy with me."

Diring-diri ako sa sinabi niyang iyon. Akalain mo, napakakapal ng mukha niyang makiusap sa akin nang ganoon. Then I replied to him, "Never. I will never love you again, Nathan. Never!"

Matapos kong inilabas ang emosyon ko, sinubukan na niya namang humakbang palapit na sa kutsilyong hawak ko. Ilang beses ko siyang binalaan, hindi pa rin siya umaatras. Kaya, sa sobrang galit ko, I attempted him to hit but someone stopped me.