Sevgili Komutanım

32

hoş geldinizz. oy vermeyi unutmayinizz

Baştan söylüyorum:
Leyla Detoks'tan yeni çıktığı için duygu durumunu toparlamak çok zor olacak. Bazı duyguları tavanda hissedecek bu bölümde. Daha önce de bahsedildiği gibi Detoks'tan çıkmak kolay ama çıktıktan sonraki süreç aşırı zor geçiyor. O yüzden lütfen abartıyor yorumlarını yaparken bu duruma dikkat edelim 💕💕

————

"Alo, Mehtap teyze?"

"Oyy, Leyla'm. Kuzum benim, canım, nasılsın annem?"

"İyiyim, birtanem. Sen nasılsın, napıyorsun?"

"Nasıl olayım gülüm. Kızlarım uzakta, Sarp oğlum uzakta. Sizi düşünürüm herifle uğraşırım. Başka bir şey yaptığım yok."

"Mehtap teyze, müsaitsen bir şeyler soracaktım sana."

"Sor annem, müsaitim."

"İnci Mert, bu kadını tanıyor musun?"

İnci Mert, Harun abinin annesiydi. Onun dediğine göre annem, annesini, İnci Hanım'ı, tanıyordu. Aldatıldığını biliyordu ve çaresizlikten susmuş olmalıydı. Konuşsa ne olacaktı ki gerçi?

Eve gelir gelmez olan biteni Egemen'e anlatıp bir yarım saat daha ağlamıştım. Hem öğrendiklerim hem de Detoks'tan çıkmış olmak çok ağır gelmişti. Kalbimin her atışını hissediyordum ve her atışı sanki göğüs kafesimi parçalayacak gibi geliyordu. Çok garip bir histi. Bedenim aşırı halsiz düşmüştü. Yatsam iki gün aralıksız uyuyabilirdim.

Egemen'le bu konu üzerine biraz konuştuktan sonra düşünme şansım oldu uzun uzun. Babamı aramak istemiyordum. Ama yine de bir şeyler öğrenmek, doğruluğundan emin olmak istiyordum bu hikayenin.

Bu yüzden en mantıklısı annemin en büyük dostunu, sırdaşını aramaktı. Onun, Mehtap teyzeye anlatmama imkanı yoktu.

Mehtap teyze söylediğim ismi duyunca bir süre duraksadı. Cevap vermeden bekledi. Belki şaşırdı, belki de bu günün geleceğini biliyordu.

"Öğrendin he mi?" dedi mırıltıyla. "Babanla mı konuştun?"

"Yok, onunla konuşamadım. Sen biliyorsundur diye seni aradım. Mehtap anne," Sesim titredi, engel olamadım. "Annemin haberi varmış, sen de biliyorsundur."

"Bilirim annem, bilirim."

"Doğru mu?" dedim sadece. Detaya girecek gücüm yoktu. Tekrar tekrar konuşacak halim hiç yoktu.

"Doğru kuzum."

"Anladım." diye mırıldandım.

Doğruydu demek ki. Babam annemi gerçekten aldatmıştı.

"Leyla, aklıma bir şey geliyor ama korkuyorum, söyleyemiyorum. Nereden öğrendin annem sen?"

"Harun abiden de haberdarsın dimi?"

Mehtap teyze titrek bir nefes verdi.

"Vay namussuz," dedi. "Vallahi bunca yıl aklıma geldiydi de, anneni korkutmamak için söylemediydim. Doğru muymuş yoksa? O çocuk babandan mıymış?"

"Bilmiyorum," Burnumu çektim. Gözlerimden akan yaşları durduramadım. "Yarın öğreneceğiz."

Mehtap teyze şaşkınlığını atana kadar biraz daha konuştuk, sonra kapattık. Elimdeki sigaradan son nefesi çekerken sırtıma bırakılan ceketle balkona giren Egemen'e döndüm.

"Nasıl hissediyorsun?"

"Başım ağrıyor." dedim sigarayı küllükte söndürürken.

Arkama geçip parmaklarını şakaklarıma koydu. Hafif dairelerle masaj yapmaya başladı. Gözlerimi kapatıp başımı biraz daha ona doğru eğdim.