Sevgili Komutanım

47 🧵

husgeldinizzzzzz!!! oy ve yorum falan filan unutmayın diyesine... sinir bozucu biliyorum ama beni gerçekte tanısanız siniriniz daha çok bozulurdu ✌🏾 (saka) hadi okuyun sonda da cinsel içerik var onu da uyarıyım sonra yok ninemin yanında okudum yok okulda okudum hocam gördü olmasın ajsjsjjf muahh

————

2,5 yıl önce, Ankara, Leyla'dan

Yorgunlukla soyunma odasındaki oturaklardan birine çöküp kafamı arkamdaki duvara yasladım ve gözlerimi kapatıp nefeslendim.

Tüm gün eğitim yapıp oradan oraya koşturmuştuk ve Egemen komutanın canımızı çıkarmıştı. Bir de bunun üzerine Hakan sürekli yanımda huysuzlanmış, komutanın son günlerdeki acımasızlığına ağlanıp sızlanmıştı. O kadar antrenmanın içinde bir de Hakan'ı çekmek zorunda kalmak beni diğer tim üyelerinden iki kat fazla yormuştu.

Egemen'le yaklaşık iki hafta önce kesin bir yola girmiştik. Bir süredir zaten sürekli beraber vakit geçiriyorduk ve Egemen her saniye peşimde geziniyordu. Bana olan hislerini daha ilk tanıştığımız günün gecesinde, sarhoş sarhoş itiraf etmişti ve o günden beri kendini benden hiç çekmiyordu. Tamamen açık hislerle yaklaşıyordu bana.

Bana karşı hislerini paylaştığı her an kalbim çıkacakmış gibi atıyordu ve daha önce hiçbir erkeğe karşı böyle hisler beslemediğimden emindim. Garip bir şekilde her ne kadar Egemen'den de şüphe duysam da günün sonunda beni şaşırtıyor, hayatımda gördüğüm en güvenilir erkek olduğunu apaçık ortaya seriyordu. Kalbim de davranışları da ona karşı büyük duygular beslememe sebep oluyordu.

Yanımdan ayrılmıyordu ve ben de aksini istemiyordum. O yanımda olduğunda güvende hissediyordum. Çok saçmaydı. Ben bir bordo bereli olarak nasıl olur da sadece onun yanımda olduğu zamanlarda bu kadar güvenli hissedebilirdim ki? Bütün bu duygular bana o kadar yanancıydı ki aklım almıyordu.

En sonunda beni karşısına alıp artık bana istediği -ve tabii ben izin verdiğim- gibi yaklaşmak istediğini, bu işe bir isim koymamız gerektiğini açıkladığında itiraz edememiştim. Ben de onu doyasıya sevmek istiyordum artık. İçimde sürekli, 'Komutanıma böyle davranmak doğru mu?' gibi sorular olmadan hareket etmek ve rahat olmak istiyordum.  Bu yüzden de kabul etmiştim ve resmi bir şekilde sevgili olmuştuk.

Düşündükçe gülesim geliyordu. Bana "Leyla, bu işe bir isim koyalım mı artık?" dediğinde "Ne gibi?" diye sorup afallamıştım. O da tamamen ciddi bir surat ifadesiyle "Resmiyete dökelim." demişti. Nereden baksan altı aydır tanışıyorduk ve bu kadar hızlı onunla evlenecek değildim tabii ki de. O yüzden gülmüştüm. Kahkaralarımın arasından "Daha sevgili bile olmadan evlenecek miyiz?" diye sorduğumda şaşırmıştı. Sonunda gülmem bittiğinde kaşlarını çatmış, "Biz sevgili değil miyiz?" demişti.

Garip bir adamdı. Egemen gerçekten içimin sıcacık olmasına sebep olan, tanıdığım en garip erkekti. Ve belki de sevdiğim tek erkekti.

Başımı iki yana sallamış ve "Böyle bir şey konuşmadık ki?" demiştim. Birbirimize sevgi sözcükleri söylemiyorduk. Daha doğrusu o her zamanki gibi baş başa olduğumuzda bana 'bebeğim, yavrum, maviş, güzelim' gibi şeyler söylüyordu ama ben, adını söylemekten öteye gitmiyordum. Daha bir kez olsun öpüşmemiştik. Beraber uyumuyor ve çok yakın temaslarda bulunmuyorduk. Sevgililer bunları yapmaz mıydı?

Tüm bunları ona açtığımda karşılığında "İstemiyorsun diye," diye bir cevap almıştım. "Senin istemediğin hiçbir şeyi yapmayacağım için yapmıyordum. Sevgili olsak da olmasak da içinden gelmeyen hiçbir şeyi yapmak zorunda değiliz." demişti.