I'm still your husband (Zhanyi ff)[Sinhala](💯✅)

Chapter 29✨

එහෙම කියලා මං දිහා අර නපුරු ඇස් වලින් බලලා මගේ කාමරෙන් යන්න ගියේ අර කට්ටියටත් දොර වහගෙන මාව ආයෙත් මේ තඩි පාළු කාමරේ තනි කරලා....

මේ වෙන කිසිම දෙයක් මට හරියට තේරුම් ගන්න බෑ...මට තේරෙන්නේ නෑ මං මොනවා කරන්නද කියලා. මං මේ ඉන්නේ කා ගාවද කියලාවත් මම දන්නේ නෑ.. ඒත් මම දන්නේ නෑ...මට හිතෙන්නේ මම මෙතන ආරක්ෂිතයි කියලා... මං දන්නෑ...මට එහෙම හිතෙනවා...

************************************

එයාට හිතින් බැන බැන මම ඇඳවිට්ටමට හේත්තු වෙලා කල්පනා කරන්න ගත්තත් විනාඩි දහයක් යන්න උනේ නෑ ආයෙමත් මගේ කාමරේ දොර ඇරගෙන ආවේ අර කලු ලෝගු කාරයෙක්. ඒකගෙ අතේ බත් පිඟානක් එක්ක වතුර බෝතලයක් තිබුනා. එයා ඒකත් අරගෙන මගේ ඇද ලඟට ඇවිත් මට හැන්දකුත් දික් කරලා පිඟානයි වතුර බෝතලෙයිත් ලං කලේ මම මේ මොකද්ද වෙන්නෙ කියලා කට ඇරගෙන බලාගෙන ඉද්දි...

 තුවාල වෙලා නිසා අදට හැන්දෙන් කන්න...නොකා ඉන්න හදලා උතුමාණන් කේන්ති ගස්සන්නෙ නැතුව ඉන්න බලන්න...

කලු ලෝගුවා මට තර්ජනයක් නොවුනත් ටිකක් සැරට කිව්වෙ හරියට මම නිසා එයාලගේ උතුමාණන්ගේ තරහා ඇවිස්සෙනවා වගේනේ...

හුම්...මම ලෝගුවාටත් රවලා කෑම එක අරගෙන කන්න පටන් ගත්තේ මට සිරාවටම බඩගිනි නිසා...

හොඳට කාලා ඇලට් එකක් දානවා කියලා හිතාගෙන බත් පතට අත ගැහුවට මොකද මට අත උස්ස ගන්නත් බෑ රිදෙනවා...

ආව්...හ්, බුදු අම්මෝ මගෙ අත...අර මැරයොන්ට නම් හොඳක් වෙන්නෑ බූරු හැත්ත, මගේ අත කාලා තුරු සුනඛයෝ....

මම අර මැර කල්ලියේ හත්මුතු පරම්පරාවම සිහි කරන ගමන් බත් එක කන්න ගත්තෙ දැනෙන වේදනාව කොහොමහරි දරාගෙන. මොකද ඒ වේදනාව වගේම තමයි බඩගින්න කියන එකත්. ඒකනේ බඩගින්නට ලෝකේ ලොකුම ගින්න කියන්නෙ. ඒත් කොච්චර බඩගිනි උනත් මට කටවල් දහයක් දොලහකට වඩා කා ගන්න බැරි උනේ මගේ අත් රිදෙන නිසා. ඇරත් ගිල ගන්නත් බෑ වගේ. මගේ මුලු ඇඟම රිදෙනවා. ටික වෙලාවක් යනකොට කෑම පිරියත් නැති වෙලා ගියපු නිසා මම කෑම පිඟාන  ඇඳ උඩින් තියලා වතුර බෝතලෙන් වතුර ටිකකුත් බීලා ආයෙමත් හාන්සි උනේ මට හොඳටම තෙහෙට්ටු නිසා...