YİTİK CENNET

YC-20-

Multimedya: Ares ♡

Iyi okumalaaarrr ♡♡♡

🌙

Karanlığın içinde kaybolmuştum. Yeniden. Düzeltmeye çalıştığım her şeyi büyük bedellerle kaybetmiştim. Yolunda gittiğini düşündüğüm neredeyse hiçbir şey yoktu. Kaybettiklerimle çoğu şeyi kazanma telaşındaydım.

Pişman olduğum şeyler yoktu. Yaptığım her şey için kendimce haklı sebeplerim vardı. Bazen yapmasam daha mı iyi bir hayatım olurdu diye sorguluyordum sadece. Ama yapmasam içimdeki pişmanlıklarla yüzleşemezdim biliyordum.

Lakin Tanrı yine de beni kaybettiklerimle sınıyordu. Her zaman olduğu gibi..

Ellerimi hareket ettirmeye çalıştıkça canım daha da yanıyordu. Onları tutan şeyin bir ip ya da kelepçe değil sert parmaklar olduğunu fark ettiğimde gözlerim yerinden çıkacak gibi açıldı. Karanlık oda bana hiçbir şey vermezken benim dışımdaki nefes alış verişlerini hissettim. "Beyaz teni yaşatabilecek en güzel vücut sende." Sesi tanıdığım an zihnimdeki şimşekler korkuyla çaktı. Çığlık atmaya çalıştım ama dudaklarımdaki bant çığlığımı ağzımın içinde boğuklaştırıp bana yutturdu.

Duvara dayalı sırtım çıplak bedenimi daha da üşütüyordu ve titrememi arttırıyordu. Sırtımdaki acı soğuktan başka bir şeydi. Bacaklarımı oynatmayı denedim ama duvara bağlılardı. Tıpkı belimden ve dirseklerimden geçen halatla olduğu gibi. "Bandı çıkarıp dudaklarına yapışmamak için kendimi öylesine zor tutuyorum ki." Başını boynumdan uzaklaştırdı. "Gerçi ne kadar çığlık atarsan at sesin bana bir müzik gibi gelecek ve bu beni daha da ateşlendirir." Emre'nin elleri bedenimden çekildi ve dudaklarımdaki bandı hızlı bir şekilde çekti. Dudaklarımdaki yapışkan tadı göz ardı etmeye çalıştım. "Bırak beni orospu çocuğu."

"Hiç sanmıyorum güzelim. Seni bir kez daha elimden kaçırmak yapacağım en son şey." Birkaç adım uzaklaştı ve loş lambanın birini açıp bana baktı. Gözlerimin ışığa alışmasını bekledim ama gözümdeki yaşlar görüşümü zaten bulanıklaştırıyordu. "Siktiğimin çocuğu. Seni kendi ellerimle öldüreceğim." Bana doğru birkaç adım attı. "Şu sinirli hallerinin beni ne kadar tahrik ettiğini bilemezsin.."

"Buradan elbet kurtulacağım." Başını yere eğip güldü. "Kurtulmanı geçelim bence. Çünkü öyle bir seçeneğin olmayacak." Gözleri gözlerime dönünce başını kaldırdı. Suratına doğru tükürünce kaşları çatıldı. "Beni sinirlendirmek istemezsin." Başımı iki yana salladım. "Istersen sinirlen öldür beni burada. Senden kurtulmuş olacağım."

"Tatlı Ares'ini üzmek ister misin gerçekten yokluğunla?" Aklıma Ares gelirken gözlerimdeki yaşlar daha hızlı gelmeye başladı. Onu çok özlemiştim ve acıyla kıvranıyordum. "Bunun intikamı çok beter olacak."