(Hikaye argo kelimeler, özendirici bulunan yetişkin içerikleri, şiddet ve cinsellik dolu sahneler içermekte olup küçük yaşta okuyuculara hitap etmemektedir.)
Tanrı; acı dolu bir gelecek hazırladığı Alçin'in hayat penceresini siyaha boyamış, onu dışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Iyi okumalaarrr ♡♡♡
🌙
Gözlerimi yorgunluğumla yıkadığımı hissediyordum. Uyumak istiyordum artık. Ama başımı yastığa koyduğum anda zihnimde öylesine düşünceler dolanıyordu ki gözlerim kapanıp dinlenmekten ziyade daha da fazla açık kalıp yoruluyordu.
Gerilen kaslarımın hemşirenin geri çekilmesiyle biraz gevşediğini hissettim ve derin bir nefes aldım. "Geçmiş olsun." Kazağımı yavaşça indirdim. "Teşekkürler."
Oturduğum sedyeden indim ve kazağımı düzelttim. "Çok fazla zorlamayın. Dikişler çok zor tutmuşlar. Sırt dikişleri daha zordur. Üst bedendeki derinin hareketlerde en çok kasılan yeri olduğu için." Başımı salladım ve kabanımı giydim yavaşça. "Neden çok fazla yaranız var, asker ya da polis misiniz?"
Keşke bir de ruhumdaki yaraları görseniz.
"Hayır, sadece çok fazla ameliyat geçirdim." Gözleri dikkatle beni inceledi. "Bunu vücudunuzun kaldırması büyük şans." Başımı salladım. "Son noktaya kadar gidecek gibi." Burukça gülümsedi. "Tekrar geçmiş olsun."
Başımı salladım ve odadan ayrıldım. Alya kapının önünde bekliyordu. "Hadi gidelim." Dedim ve çıkışa doğru ilerledik. "Ağrıyor mu?" Asansörün düğmesine bastım ve ona baktım. "Çok değil."
"Gerçekten nasıl dayanabiliyorsun? Aklım almıyor." Dedi ve gelen asansöre bindik. "Alıştım artık." Dediğimde güldü ve sessizce arabaya doğru ilerledik. Kilidini uzaktan açtım ve bindikten sonra klimayı çalıştırıp en sıcağa ayarladım.
"Yanımda gelmen çok mantıklı bir hareketti gerçekten." Güldü emniyet kemerini takarken. "Yalnız mı gelseydin?" Çantamı arkaya attım ve bir sigara yakıp arabayı çalıştırdım. "Kan görünce başın dönüyor, Alya."
"Olsun. Yine de buradayım." Durdu biraz. "Yeniden kendine alışman zor oldu mu?" Gözlerim kısa bir süre ona döndü. "Elbette. Iki karakterin ortak noktalarını keşfetmek, yeniden kendine alışmak zor oldu."
"Peki en büyük ortak noktan neydi?" Sigaramdan derin bir nefes aldım. "Ares'e olan aşkım." Gözleri yüzümü dikkatle incelerken ona döndüm. Kaşları çatılmıştı. "Nasıl oldu bu?"
"Şu büyük ihaleyi hatırlıyor musun, Aresler'in şirketiyle karşı karşıya olduğumuz?" Hatırladığına dair bir niğda yükseldi dudaklarından. "Siz tatile gittikten sonra Aresler ihaleden geri çekildi ve bana dosyaları yolladı. Ben de o zaman sinirlenip şirketlerine gittim."
"Orada mı hatırladın?" Güldüm o anları hatırlayınca. "Hayır. Oradan çıkarken Emre şerefsizi Ares'i öldürmek için bir çatışmanın ortasında bıraktı bizi, benim orada olduğumu bilmiyor tabi. O an Ares'i vurmak isteyen birini gördüm. Nasıl oldu anlamadım ama vuruldum ben, her zamanki gibi." Alya güldü derinden bir sesle. Sigaramı attım ve sinyal verip yolun boş kısımlarında sürmeye devam ettim.
