(Hikaye argo kelimeler, özendirici bulunan yetişkin içerikleri, şiddet ve cinsellik dolu sahneler içermekte olup küçük yaşta okuyuculara hitap etmemektedir.)
Tanrı; acı dolu bir gelecek hazırladığı Alçin'in hayat penceresini siyaha boyamış, onu dışa...
Herkese merhabaaa.... Nasılsınız? Süper haberler var bölümümüzde.
Multimedya; Bölümden bir sahne
Bölüm şarkısı; Kahraman Deniz-Son Durağın
Bölüm editimiz;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalaarrr ❤
🌙
Bir insanı sevmek yalnızca güçlü bir duyguyu yaşatmak değildir. Bir karar, bir yemindir. Bir duygudan ibaret değildir sevgi.
Eğer öyle olsaydı birbirini ölene dek sevmek için kimse söz vermezdi. Duygular gelip geçicidirler. Eyleme karar ve yemin karışmamışsa eğer duygunun ölünceye kadar süreceğini nereden bilebiliriz?
Her yaranın, her derdin panzehiri yalnızca kendinin içinde saklıdır.
Aynada baktığım şey bir enkaz değildi. Ancak ne olursa olsun içinde bir yerlerden bir enkaz taşıyor olacaktı. Aradığım panzehir o enkaz kalacaktı o yüzden. Değişmeme nedeni yalnızca bir zehir vücuda girdiğinde gerekli konuma yükselecek olmasıydı.
''Neden babamları görmeye gitmek zorundayız?'' Ares bir kez daha soruyordu bunu ve artık cevaplamanın da zamanı gelmişti. ''Ceyhun ile ilgili bir şey bilen yalnızca onlar çünkü.'' Derin bir nefes verdi kravatını bağlarken. ''Her başımız sıkıştığında onlara mı gideceğiz?''
''İstiyorsan Erdem'e gidelim Ares.'' Gözlerini üzerimde sabitledi. ''Çok komik oluyorsun bazen.'' Dedi alayla. ''En ufak bilginin işimize yarayacağını biliyorsun. Her ne kadar ortaya çıkmış olsalar bile Erdem ile bağlantılı bir şey bile verseler bize yeter.''
''Bize neden yardım etsinler ki?'' Bunu hiç düşünmemiştim. Ares bunu fark ettiğinde kol düğmelerini düzeltip bana baktı. ''Onlara bir şey vermek zorundayız.''
''Ben babamı ikna ederim, Adnan için aynı şeyi söyleyemem.'' Dedim ceketimi giyerken. ''Ona gitmemize gerek yok. Nasıl ikna edeceksin Ayhan'ı?" Dedi kaşları çatılırken. ''Gidince karar vereceğim buna.'' Ares ceketini giyerken alayla bana baktı bir kez daha. ''Gömlek yakışmış mı diyeceksin Alçin oraya gidip? Bahsettiğimiz kişileri bizim içeri attırdığımızı biliyorsun değil mi?''
''Keşke bunu onlar bilmeseydi.'' Dedim odadan çıkarken. ''O zaman karşılarına geçip böbürlenemezdin.'' Gözlerimi devirip merdivenlerden indim ve araba anahtarlarını alıp otoparka doğru ilerlerdik. ''Gidene kadar bir şeyler tasarlasan iyi olur.''
Sakin ve uzun geçen bir yolculuktan sonra nihayet cezaevinin kapısının önündeydik. ''Ayhan'ı ilk defa göreceğini biliyorsun değil mi?'' Derin bir nefes verip başımı salladım. Cevap vermeden arabadan indim ve klasik araştırılmadan sonra içeri girmiştik.
Oturup beklerken Ares uzanıp elimi tuttu. Gerginliğim her noktamdan ayrı ayrı akıyordu ve bunu beni tanımayan biri bile fark edebilirdi. Babam kapıda görüldüğünde yavaşça ayağa kalktım ve o bana doğru gelirken zamanın yavaşladığını hissettim.
