(Hikaye argo kelimeler, özendirici bulunan yetişkin içerikleri, şiddet ve cinsellik dolu sahneler içermekte olup küçük yaşta okuyuculara hitap etmemektedir.)
Tanrı; acı dolu bir gelecek hazırladığı Alçin'in hayat penceresini siyaha boyamış, onu dışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Iyi okumalaaar ❤❤
🌙
Hiç düşünmediğiniz bir zaman oldu mu? Dakikalarca boşluğa bakıp, o halinize getiren şeyi düşünmediğiniz bir an. Zihninizden yüzlerce şey geçse bile o olayı çevirmediğiniz...
Dalıp gittiğim şey onun gözleriydi. Acıyla yıkanmış yüzü, şaşkınlıkla dolmuş göz bebekleri canımı yakıyordu. Aralanmış dudakları bir şeyleri anlatmak istiyordu, ama diyecek bir kelime bulamıyormuş gibiydi.
"Feride Sonder." Diye mırıldandım kısık bir sesle. "Doğru mu?" Başımı salladım belli belirsiz. "Nasıl?" Gergin nefes alışverişleri cümlesinde yankılandı. "Bilmiyorum."
"Hayatımıza hiç girmemeliydi, Alçin. Biliyordum bir şeylerin olacağını." Dudaklarımı dişledim ve gözlerim odada gezdi. "Bizden saklamaya çalıştığı şey buydu. O kadın onu hiç terk etmedi."
"Ya hayatına yeniden girmeye çalışıyorsa?"
"O onu terk etmedi, Alçin." Sinirinin yansıdığı ses tonuyla yutkunup birkaç saniye ona baktım. "Neden bir anda hayatına dahil olmaya karar verdiler?" Gözleri bana döndü ve düşündü. "Babamların oyununu biliyorlar mıydı?" Dudaklarımı büzdüm, bilmiyordum. "Nasıl öğreneceklerdi?"
"Bilmiyorum, ama öğreneceğim." Elimdeki telefona baktım ve yatağa firlatıp derin bir nefes aldım. "Aziz ile bir şeyler konusunda anlaşmışlar."
"Aziz'in bahsettiği kadın da mı o?" Başımı salladım o otururken. "Afet o kadın hakkında bir şeyler de biliyordu. Benim düşüncem bu yönde o yüzden." Koltuğun koluna oturdum ve ona baktım. "Ne planladıklarını öğrenmek için geç mi kaldık sanki?"
"Maalesef." Homurdanmaları arasında yüzlerce küfür savururken boş bakışlarla onu izliyordum. "Babamı görmeye gitmeliyiz." Kaşlarım çatıldı. "Adnan'ı görüp ne yapacağız?" Kaşlarını kaldırarak bana baktı. "Ne bok biliyorsa anlatsın."
"Anlatacağını düşünüyor musun?" Başını salladı. "Ziyaret saatlerini öğreneceğim." Dedi dalgın bir sesle. Karşımızdaki aynaya bakan yüzü yavaşça bana döndü. Gözlerimi aynadan alıp ona çevirdim. "Ares psikolojik olarak çok fazla çökeceğin bir döneme giriyoruz."
Başını iki yana salladı. "Beni onlar artık etkilemiyor, Alçin. Benim öyle bir aile meselem kalmadı. Benim ailem sensin." Parmaklarım yüzüne yaslanırken gülümsedim. "Yanındayım, Ares. Ne olursa olsun." Uzanıp beni öptü ve parmakları belimden dolanıp bacaklarına oturmamı sağladı.
