(Hikaye argo kelimeler, özendirici bulunan yetişkin içerikleri, şiddet ve cinsellik dolu sahneler içermekte olup küçük yaşta okuyuculara hitap etmemektedir.)
Tanrı; acı dolu bir gelecek hazırladığı Alçin'in hayat penceresini siyaha boyamış, onu dışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya:Ares
🌙
Çevremde yüzlerce katil vardı. İnsanların canını ya da birinin sevdiklerini elinden alıyorlardı. Ben de onlardan biriydim. Ama babam çok daha farklı bir katildi. Benden geçmişimi, yaşanmışlıklarımı almıştı. Canımı değil ama hayatımı elimden alabileceğine inanmıştı.
Bu hayatta iyi olmaya çalışmıyordum. Zaten beceremiyordum bile. Benim ellerim suçlu, masum, iyi, kötü fark etmeden kana bulanmıştı. Lanetlenmiştim. Bedenim ve ruhum bu lanetin esiriydi. İlk zamanlarda yapmam gereken şeyleri yaptığımı düşünüyordum ama kendime geldiğim halde yine aynıydım.
Silahı tutan ellerim titremiyorlardı bile. Gözlerimi önümde kıvranan kim olursa olsun gözlerinden ayırmıyordum. Soğuk ve kanlı bakışlarla sanki onları olacaklara hazırlıyordum. Onların gözlerinde ise yanacağım ateşi görüyordum.
Gözlerimin önündeki adamın göstermelik olduğunu bildiğim masumluğuna odaklandım. Yaşlı gözleri korkuyla elimdeki silaha bakıyordu. Babam ellerini adamın omuzuna koydu ve bana bakarak konuştu. "Her şeyin bir bedeli var. Değil mi Yusuf?"
Adamın korku dolu gözleri bir kez daha babam ve benim aramda gezdi. "Ben yanlış bir şey yapmadım." Babam başını iki yana sallayıp parmaklarını kolundaki kurşun deliğine doğru bastırdı ve Yusuf acıyla inledi. "Sen doğru bir şey yaptığını düşünsen bile ihanet ettin bize."
Sessizce ikisini izleyip, yüzümdeki sertlik ve soğukkanlılıktan ödün vermiyordum. "Bir ailen var mı?" Babam adamın etrafında gezinmeye başladı konuşurken. Adam korkuyla başını salladı. "Kaç çocuğun var?"
"Bir kızım var." Gözlerim anlık bakışlarla depoda gezinmeye başladı. "Kızın senin bu yanlış olarak isimlendirmediğin ihanetin yüzünden babasız kalacak." Babam elindeki kanı yavaşça adamın bir yanı kan olmuş gömleğinde temizledi. "Yalvarırım yapmayın."
"Dediğin hiçbir şey seni buradan sağ çıkaramaz." Gözleri bana döndü adamın. "Elini kana bulama." Keyiften yoksunca güldüm. "Kendini ilk öldüreceğim kişi mi sanıyorsun, babam bana bıraktığı için?" Başımı iki yana salladım. "Ben saymayı bırakmalı çok oldu."
"Ellerin bir kez olsun titremedi. Bir insanın canı bu kadar kolay alınamaz." Gözlerim ellerimi inceledi. "Hem sizin gibiler, hem düşmanlarımız yüzünden bu parmaklar tetiği çekmeye alıştılar." Adam korkuyla başını iki yana salladı. "Olay sizin bildiğinizden çok farklı."
"Neden baştan anlatmıyorsun?" Dedi babam adamın saçlarından geriye çekerken. "Anlatamam. Eğer siz bir şey öğrenirseniz ailemi öldürürler." Babamla gözlerimiz çakıştı ve birkaç saniyede Yusuf'a geri döndü. "Eğer anlatırsan aileni koruruz."
"Nasıl güvenebilirim size? Karşımda kızın bana silah doğrultuyor." Babam başını salladı. "Hesabına iyi bir miktar para geçiririm ve ailene kalır. Ömrün boyunca çalışıp kazanamayacağın bir para."
