(Hikaye argo kelimeler, özendirici bulunan yetişkin içerikleri, şiddet ve cinsellik dolu sahneler içermekte olup küçük yaşta okuyuculara hitap etmemektedir.)
Tanrı; acı dolu bir gelecek hazırladığı Alçin'in hayat penceresini siyaha boyamış, onu dışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Iyi okumalarrr ♡♡
🌑
Bir okyanus.
Bir damla gözyaşı.
Ve cehennem ateşi.
Bir damla gözyaşım, bir okyanusa düştüğünde okyanus onu kaybetmemiş, onu bir annenin yavrusunu koruduğu gibi korumuştu. O damla, okyanusa değil de bir ton oduna dökülmüş bir benzin gibi okyanusu harlamış ve okyanus cehennem ateşine dönüşerek bahşedilmişti ruhuma.
Bir volkan.
Bir damla gözyaşı.
Ve zemheri .
Bir damla gözyaşım, bir volkana düştüğünde volkan onu yok saymamıştı. Düşmesiyle o kızgın lavlar donmuş ve cehennem soğuğu, zemheri bahşedilmişti ruhuma.
Bütün hayatım bundan ibaretti. Düşüncelerimin zıtlığını ruhumda hissediyordum.
Bedenim bir zemheride, ruhum da bir ateşte yanıyordu.
Oysa ki başka bir hayat yakıştırırdım onunla kendime. O bu karanlık hayatımda, ruhumdaki tek gülüştü. Kurumaya yüz tutmuş tuzlu ruhum o dokunduğunda sadece yeniden bir okyanusa dönüşüyordu.
Günlerin sessiz saatleri vardı. Şu an tam onların içindeydim. Kimsenin konuşmadığı, sesinin çıkmadığı, kuşların ötmediği o sessiz saatler...
Gözlerim önündeki gök'yüzü ve deniz manzarasından daha güzel olan, onun okyanus rengi gözlerine ve kusursuz çehresine döndü. Başımı koyduğum dizinde dünyanın acısını yok ediyordum. Parmakları saçlarımdan yanaklarıma kaydı.
Göz göze gelince gülümsedi. O an, o karanlık hayatıma yeniden bir ışık doğdu. Başını yana eğdi ve gözlerimizi ayırmadı. "Ruhum yanıyor." Diye mırıldandım ve devam ettim. "Bu içinde olduğumuz yangının elbet sonu gelecek. Ben seninle gözlerimi açtım, sevginle büyüdüm. Senden öncesi yok benim için."
"Ruhun yanmıştı. Şimdi sönmüş ve o küllerde yeniden bir bahçe inşa etmişsin."
"Seni büyütüyorum içimde."
"Cennet de cehennem de senin içinde. Bizi koparmasınlar."
Dudaklarımızdan dökülen cümleler, bir şiirin mısraları gibiydi. Doğruldum ve üstümüzdeki battaniyeyi düzeltip göğsüne yaslandım. Sol kolu omuzumdan dolanıp beni kendine çekti. "Sen benim cennetimsin."
Dudakları saçlarımı buseledi. "Sen benim cennetimsin." Diye mırıldandı. Ares'in kalbinin hızlandığı ve nefeslerinin değiştiğini fark ettiğimde doğrulup ona baktım. Yüzünü ekşittiğini fark edince kaşlarım çatıldı. "Ne oldu?"
