Twisted Pleasure

κεφάλαιο 3

Μάικλ.

8 χρόνια πριν.

Οκτώβριος του 2016.

Μπαίνω μέσα στο γραφείο μου, ακόμα μπορώ να μυρίσω την φρέσκια μπογιά στους τοίχους και το μαόνι στο γραφείο μου. Έχει περάσει μια εβδομάδα από τα εγκαίνια του κλαμπ, κοιτάζω τις στοίβες με φακέλους που υπάρχουν και αναστενάζω, έχει μαζευτεί αρκετή δουλειά. Η μια στοίβα περιέχει τους φακέλους με όλα τα συμβόλαια που έχουν υπογραφτεί, ενώ η άλλη όλα τα στοιχεία των Κυρίαρχων και των Υποτακτικών μας. Τα ίδια ακριβώς υπάρχουν και στα γραφεία των φίλων μου, πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα για τους πελάτες μας. 

Πριν ξεκινήσω όμως πιάνω έναν λευκό φάκελο, πάνω του με μαύρα γράμματα είναι χαραγμένο 5th avenue. Το νέο μου σπίτι. Χρειάζομαι ένα σπίτι εδώ, στην Νέα Υόρκη, όσο κι αν αγαπώ το Βανκούβερ του Καναδά όπου μεγάλωσα, δεν μπορώ να διευθύνω μια επιχείρηση από τόσο μακριά. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά και το βλέμμα μου σταματάει πάνω στο ποσό των εξήντα πέντε εκατομμυρίων δολαρίων. Αρκετά αλλά έχει ότι χρειάζομαι, είναι ένα εντυπωσιακό αρχοντικό, με ψηλά ταβάνια, πόρτες και παράθυρα από μαόνι, μαρμάρινες επενδύσεις και παρκέ από τις Βερσαλλίες.

Αν και είναι χτισμένο το 1910 δεν του λείπει κανένα από τα καινούργια συστήματα ασφαλείας, διαθέτει δυο ασανσέρ και άπλετη θέα προς το Σέντραλ Παρκ. Αξίζει τα χρήματα του. 

Αφήνω στην άκρη τον φάκελο, θα ασχοληθώ στην συνέχεια μαζί του και πιάνω τους μαύρους με τα ονόματα των πελατών μας. Τα μάτια μου πέφτουν στο όνομα Αλεξάνδρα Φρέι. Τον ανοίγω και ξεκινάω να διαβάζω, φοιτήτρια οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, δευτεροετής, ηλικία είκοσι - δεν είχα πέσει έξω. Σεξουαλική εμπειρία. Καμία. 

Γαμώτο. 

Αν είναι δυνατόν. Είναι παρθένα. 

Κλείνω το φάκελο και χτυπάω την γροθιά μου στο ξύλινο γραφείο. Ποιος σκατά άφησε μια εικοσάχρονη παρθένα να γίνει μέλος του Hellfire. Το αίμα μου βράζει και σηκώνομαι όρθιος. Είμαι σίγουρος πως και οι άλλοι έχουν διαβάσει τις πληροφορίες και ήδη σχεδιάζουν το πως θα την κάνουν δικιά τους. 

Αν και είναι νωρίς ακόμα, ρίχνω μέσα σε ένα άδειο γυάλινο ποτήρι μια ποσότητα ουίσκι και το κατεβάζω μονορούφι. Δεν είμαι εύσπλαχνος άνθρωπος - σε καμία περίπτωση, δεν με νοιάζει εάν είναι ή όχι παρθένα και αν οι φίλοι μου θέλουν να παίξουν. Αυτό που με νοιάζει είναι να πετύχει η επιχείρηση. Δεν πρόκειται να αφήσω να πάει κάτι στραβά, όχι τώρα που είδα πόσοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμα και τα διπλά ώστε να μπουν μέσα στην λέσχη. Εάν χρειαστεί θα της κλείσω το στόμα. Δεν θα επιτρέψω να βγει όλο αυτό παρά έξω. Ήμασταν και είμαστε μια παρέα. Αδέλφια. Και τα αδέλφια προστατεύουν ο ένας τον άλλον.