Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 58

Κοιτάζω έξω από τις μεγάλες τζαμαρίες προς τον Ποταμός Χάντσον και τρώω την τελευταία μπουκιά από το φιλέ μινιόν. Έχουμε βγει το τρίτο ραντεβού μας με τον Μάικλ και τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα, αν και δεν έχουμε ξανά μιλήσει για ότι συνέβη μεταξύ μας στον βοτανικό κήπο. Η συμφιλίωση μας βρίσκετε ποιο κοντά από ποτέ. Αισθάνομαι το κινητό μου να δονείτε και το παίρνω στα χέρια μου κοιτάζω το όνομα και οι παλμοί μου αυξάνονται. <<Με συγχωρείς πρέπει να απαντήσω, είναι η μητέρα μου>>. 

Δεν είχαμε μιλήσει μετά την τελευταία φορά που τους είδα και κοντεύει σχεδόν μεσάνυχτα. 

<<Φυσικά>> λέει ο Μάικλ και σηκώνομαι πηγαίνοντας στην άκρη ώστε να μιλήσω, πραγματικά ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω τον καινούργιο εαυτό του Μάικλ. 

<<Γουέντι>> η φωνή της μητέρας μου γεμίζει το ακουστικό μου. 

<<Μαμά, είναι όλα καλά;>> ρωτάω καθώς δεν συνηθίζει να τηλεφωνεί τέτοια ώρα. 

<<Ναι όλα είναι μια χαρά>> ανακουφίζομαι και χαλαρώνω. 

<<Θέλω να μιλήσουμε>> η χροιά της δεν φανερώνει κάτι όμως είμαι σίγουρη πως τίποτα δεν είναι όπως πριν. 

<<Μαμά κοντεύει μεσάνυχτα>> σχολιάζω <<Ίσως μπορούμε να μιλήσουμε αύριο κάποια στιγμή;>> 

<<Όχι, θα σε περιμένω να μιλήσουμε, ο πατέρας σου θα λείπει>>. 

Γαμώτο εάν είμαι μια φορά μπερδεμένη με τα συναισθήματα μου για τον Μάικλ, για το πατέρα μου είμαι δύο. Αναρωτιέμαι εάν θα μπορούσαμε να συμφιλιωθούμε ή μήπως η σχέση μας είναι ανεπανόρθωτη;

<<Πρέπει να λυθούν τα θέματα της οικογένειας μας>> συμπληρώνει η μητέρα μου. 

<<Πότε θα γυρίσει ο μπαμπάς;>> ρωτάω καθώς δεν ξέρω εάν είμαι έτοιμη να τον αντιμετωπίσω ακόμα

<<Έχει δουλειά στο γραφείο>> γνωρίζω πως ακόμα οι μετοχές στις επιχειρήσεις μας δεν πάνε καλά και οι μέτοχοι διαμαρτύρονται μιας και χάνουν υπέρογκα ποσά. 

<<Θα δω τι μπορώ να κάνω>> λέω και κλείνω το τηλέφωνο ώστε να γυρίσω πίσω στον Μάικλ. 

<<Συγνώμη οικογενειακά>> αναστενάζω και πίνω μια γουλιά από το κρασί μου για να χαλαρώσω. 

<<Η μητέρα μου θέλει να με δει, να μιλήσουμε...>> είναι κάπως περίεργο να το συζητάω με τον Μάικλ δεδομένης της κατάστασης, όμως δεν υπάρχει κάποιος άλλος διαθέσιμος αυτή την στιγμή. 

<<Θέλεις να πας;>> η έκφραση του είναι ουδέτερη. 

<<Δεν ξέρω, ίσως...>> αφήνω έναν ακόμα αναστεναγμό <<Θέλω να δω την μητέρα μου και κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσω μαζί της>> δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα την τελευταία φορά. <<Όμως δεν ξέρω εάν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τον πατέρα μου, αν και με διαβεβαίωσε πως θα λείπει. Πρέπει να πάρω μια απόφαση γρήγορα>>. 

<<Πρέπει να πας>>. 

Γυρίζω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω έκπληκτη. 

<<Αν δεν πας θα αναρωτιέσαι για πάντα τι θα γινόταν αν>> το φεγγάρι φώτιζε μέσα στον χώρο και στεκόταν υπέροχα πάνω στον νυχτερινό ουρανό δημιουργώντας μια μυστικιστική ατμόσφαιρα. 

<<Αν με ρωτήσεις εάν θέλω να βρίσκεσαι δίπλα στον πατέρα σου, θα σου πω όχι. Δεν του αξίζει. Όμως νοιώθω πως θέλεις να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση, οπότε για τον λόγο αυτόν πρέπει να πας, να δεις την μητέρα σου και να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα>>. 

<<Ναι... σωστά>> εισπνέω και εκπνέω ρυθμικά.  <<Οπότε μάλλον πρέπει να τελειώσουμε το δείπνο μας, να επιστρέψω σπίτι και να πάω έπειτα στην μητέρα μου>> ο Μάικλ είχε περάσει να με πάρει από το διαμέρισμα μου καθώς δεν μου είχε αποκαλύψει που θα πηγαίναμε. 

<<Ναι>> ο Μάικλ κάνει μια παύση. <<Η μπορώ να σε πάω εγώ μέχρι εκεί>> 

Γουρλώνω τα μάτια μου. 

<<Είπες ότι μπορεί να μην είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις ακόμα τους γονείς σου. Αν θέλεις μπορώ να έρθω μαζί σου>> η φωνή του μαλακώνει, <<Δεδομένων των... επιπλοκών με την οικογένεια σου καταλαβαίνω εάν δεν θέλεις, όμως η προσφορά ισχύει, μπορώ να σε αφήσω και να φύγω. Είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο από το να πας μέχρι το σπίτι σου>>. 

Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, <<Αν έρθεις αυτό σημαίνει πως θα είσαι στον ίδιο χώρο με τους γονείς μου>>. 

<<Το ξέρω>> μια σκιά περνάει από τα μάτια του. 

<<Θα είσαι εντάξει με αυτό;>>

<<Μην ανησυχείς sweetheart θα επιβιώσω. Δεν έχει να κάνει με εμένα αυτή την φορά>>.

Το στομάχι μου κάνει μια κωλοτούμπα. 

<<Και η δουλειά σου, δεν θέλεις να ξεκουραστείς, ίσως αργήσουμε να τελειώσουμε>>. 

<<Ίσως μπορώ να καταφέρω το αφεντικό μου να μου δώσει μια μέρα άδεια>>, λέει και γελάει πονηρά. 

Θέρμη κυλάει στις φλέβες μου. 

Το να περάσω το υπόλοιπο βράδυ με τον Μάικλ είναι καταπληκτική ιδέα... όμως το να πάω να δω τους γονείς μου μαζί του ήταν περίεργο. 

<<Μπορούμε να φύγουμε>> ρωτάει και σηκώνετε απλώνοντας μου το χέρι ώστε να τον ακολουθήσω. 

Ελπίζω να μην χρειαστώ ενισχύσεις.