Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 60

Ο Μάικλ σταματάει μόλις οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν, με έφερε σπίτι μετά την συζήτηση με τους γονείς μου. Τον είχα αφήσει μόνο του με τον πατέρα μου καθώς δεν άντεχα άλλο να βρίσκομαι στο ίδιο χώρο μαζί του, η όψη του είναι ουδέτερη και δεν φανερώνει το τι μπορεί να ειπώθηκε μεταξύ τους. Κοιταζόμαστε η σιωπή ξεχειλίζει από τις ανείπωτες λέξεις ώσπου απλώς παραμερίζω στην άκρη προσκαλώντας τον μέσα.

Εκείνος μπαίνει μέσα προχωρώντας προς το σαλόνι και εγώ αφήνω την τσάντα μου πάνω στο πάσο της κουζίνας. Η τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί οι δυο μας εδώ ήταν όταν μετακόμισα σπίτι του, όμως από τότε έχουμε περάσει από διάφορα στάδια, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο Μάικλ γυρίζει προς το μέρος μου και με κοιτάζει <<Τα πήγες καλά απόψε>> χώνει το ένα χέρι του στην τσέπη και στηρίζετε στον τοίχο. <<Που όρθωσες το ανάστημα σου στον πατέρα σου>.

<<Σε ευχαριστώ>> ακουμπώ την πλάτη μου στο πάσο και τον κοιτάζω, <<Απλώς ήλπιζα να είχε πάει καλύτερα>>.

<<Νομίζω πως ο τρόπος που εξελίχτηκε ήταν ο αναμενόμενος>> το φεγγάρι πέφτει πάνω στο πρόσωπο του και τον κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό. Η βραδιά μας ξεκίνησε σε ένα απλό ραντεβού αλλά στην συνέχεια πήρε άλλη τροπή. <<Τουλάχιστον τώρα γνωρίζεις τις απόψεις του και το ποιος πραγματικά είναι. Λυπάμαι sweetheart αλλά εάν δεν αλλάξει νοοτροπία δεν θα μπορεί κανένας να τον βοηθήσει. Μην νομίζεις πως το λέω επειδή ακόμα τον αντιπαθώ, εύχομαι πραγματικά να μπορούσες να διορθώσεις την σχέση σου μαζί του και να είσαι ευτυχισμένη. Όμως σε τι άνθρωπο έχεις μεταμορφωθεί τώρα;>>. Η φωνή του γίνετε πιο σιγανή, <<Δεν αξίζει ούτε τον χρόνο σου, ούτε την ενέργεια σου>>.

Νοιώθω τον λαιμό μου να ξεραίνεται <<Το ξέρω>>. Δεν είχε το αποτέλεσμα που ήλπιζα αλλά τουλάχιστον πλέον γνώριζα πως έκανα ότι μπορούσα για να γίνουμε όπως πριν. Εύχομαι να αλλάξει σύντομα. <<Απορώ πως κρατήθηκες>> προσθέτω και προσπαθώ να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα <<Είχα στο μυαλό μου σίγουρα μερικές μπουνιές, λεκτικές προσβολές και κάποιες απειλές>>.

Ο Μάικλ δεν είχε μιλήσει καθόλου κατά την διάρκεια της κουβέντας με τον πατέρα μου. Ποτέ μου δεν το είχα ξανά δει τόσο σιωπηλό, όμως το εκτίμησα. Ήταν δική μου μάχη όχι δική του.

<<Εξασκώ την αυτοκυριαρχία μου>> μια υπομειδιά χαμόγελου εμφανίζεται στα χείλη του. <<Όπως σου είπα αυτή η μάχη δεν είναι δική μου>>.