Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 65

Μάικλ.

Ενάμιση χρόνο μετά.

Μπαίνω μέσα και αφήνω τα κλειδιά μου πάνω στο τραπέζι που υπάρχει στην είσοδο και προχωράω προς το εσωτερικό του σπιτιού. 

Τα φώτα στον επάνω όροφο είναι σβηστά. 

Μετά την γέννηση του Κάι - του γιού μας μετακομίσαμε σε ένα λιγότερο επικίνδυνο σπίτι του οποίου όμως δεν του λείπει τίποτα. Είχε μόνο δυο ορόφους και η Νίκη μαζί με την Γουέντι είναι συνεχώς δίπλα στο μικρό. 

Το σπίτι παρά είναι ήσυχο. 

Την παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνει, καλώ τον αριθμό του σπιτιού δεν απαντάει κανένας. Όταν σε παίρνω θα το σηκώνεις. Όταν ο Πόλ σου δίνει το τηλέφωνο, θα απαντάς στην γαμημένη την κλήση. Δεν έχω ιδέα τι έκανα αυτή την φορά και μου κρατάει μούτρα αλλά εάν έχει τολμήσει να φύγει από το σπίτι μαζί με το παιδί μας θα την βρω και τότε αλίμονο της. Είμαι τόσο έξαλλος που άνετα σκοτώνω άνθρωπο. Αναγκάστηκα να διακόψω το ταξίδι μου στην Ουάσιγκτον και να γυρίσω πίσω επειδή εκείνη αποφάσισε να μην απαντάει στα τηλέφωνα και να με εκνευρίζει. 

Τι σκατά. Δεν έπρεπε να είχα παντρευτεί ποτέ, να είχα μείνει για πάντα εργένης. Σφίγγω τις γροθιές μου και προχωράω προς το σαλόνι ώστε να ανέβω πάνω το γραφείο μου, έχω μερικά αντικείμενα εκεί μέσα που θα την βοηθήσουν να θυμηθεί με ποιον είναι ερωτευμένη, όμως βλέπω κάποιον έξω στο μπαλκόνι και σταματάω.

Ο ουρανός είναι σκοτεινός και σταγόνες βροχής πέφτουν στα τζάμια. 

Ποιος είναι εκει;

Πλησιάζω τις μπαλκονόπορτες και βλέπω τον Πόλ - τον καινούργιο φρουρό που είχα προσλάβει μετά την γέννηση του γιού μου για να τους προσέχει όταν εγώ λείπω μαζί με τον Άνταμ. Έχει ακουμπήσει πάνω στον τοίχο και προστατεύεται από το υπόστεγο του πάνω ορόφου. Τα χέρια του είναι στο πλάι και κρατάει ένα τσιγάρο όπου διακρίνω τον καπνό να χάνετε στον αέρα, παίρνω μια ανάσα και προσπαθώ να μην σκέφτομαι το πόσο χρειάζομαι ένα τσιγάρο αυτή την στιγμή. 

Τραβάει μια τζούρα και τα μάτια του είναι στραμμένο απέναντι. 

Ακολουθώ το βλέμμα του. 

Η Γουέντι στέκετε μέχρι την μέση στην πισίνα με την πλάτη γυρισμένη προς το μέρος μας και σταγόνες βροχής χτυπάνε το νερό και μαλλιά της κολλάνε στην πλάτη της. Αφήνω μια ανάσα που δεν είχα ιδέα πως κρατούσα. Είναι ακόμα εδώ.