Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 29

<<Γουέντι είσαι μια κούκλα>> η μακιγιέζ μου παραμερίζει για να κοιταχτώ στον ολόσωμο καθρέφτη καθώς, η κομμώτρια μου διορθώνει μερικές λεπτομέρειες. Το απαλό πράσινο, μίνι φόρεμα, από τον δικό μου οίκο μόδας, αγκαλιάζει τις καμπύλες μου και με κάνει να δείχνω πολύ πιο ψιλή, απ' ότι είμαι στην πραγματικότητα. Κάθομαι στην πολυθρόνα του υπνοδωματίου μου και φοράω τα ασορτί πέδιλα μου, τα μαλλιά μου είναι πιασμένα σε μια ψιλή αλογοουρά και αφήνουν εντελώς εκτεθειμένο τον λαιμό μου. <<Εμείς φεύγουμε, καλή επιτυχία>> τα κορίτσια με αποχαιρετούν και ρίχνω μια τελευταία ματιά στον εαυτό μου.  Πιάνω την τσάντα μου και μπαίνω στο ασανσέρ, κατεβαίνω στο λόμπι και διακρίνω το RS7 και το Μάικλ να ακουμπάει πάνω του. 

Πετάει το τσιγάρο που κρατάει και με πλησιάζει, κοιτάζω την γόπα κάτω στο δρόμο και σηκώνω το φρύδι μου <<Κάποια στιγμή πρέπει να το κόψεις>> σχολιάζω και ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, <<Κάποια στιγμή...>> χαμογελάει και με βοηθάει να μπω στην θέση του συνοδηγού. Κάθετε δίπλα μου και ξεκινάει για το ξενοδοχείο που γίνετε το πάρτι. 

Σταματάμε σε ένα κόκκινο φανάρι και τα μάτια του πέφτουν πάνω στα γυμνά πόδια μου και μια υπομειδιά χαμόγελου εμφανίζεται στα χείλη του, σηκώνει το χέρι του και το ακουμπάει πάνω στον μηρό μου. Χριστέ μου. Μια θέρμη απλώνετε σε ολόκληρο το κορμί μου και αναδεύομαι στην θέση μου. <<Δεν βολεύεσαι;>> σχολιάζει κοροϊδευτικά και τον αγριοκοιτάζω, <<Μια χαρά είμαι, αυτά τα καθίσματα είναι άβολα... πολύ άβολα>>. Τι μαλακίες λέω. 

Το φανάρι ανάβει πράσινο και ξεκινάει, όμως το χέρι του παραμένει εκεί, κάνοντας το κορμί μου να φλέγετε αργά, σαν μια αθώα σπίθα που τελικά εξελίσσετε σε πυρκαγιά. 

Λίγα λεπτά αργότερα φτάνουμε στον προορισμό μας, ο οποίος είναι γεμάτος από φωτογράφους που λαχταρούν απεγνωσμένα μια φωτογραφία μας. Ήδη τα κουτσομπολιά σχετικά με την σχέση μας έχουν φουντώσει και διάφορα άρθρα για εμάς διακοσμούν πολλά περιοδικά. Το σχέδιο εξελίσσεται τέλεια.... 

Ο Μάικλ με βοηθάει να κατέβω από το αυτοκίνητο και προχωράμε προς το εσωτερικό του ξενοδοχείου και την κατάμεστη αίθουσα από κόσμο. Όλοι γυρίζουν τα μάτια τους πάνω μας και αμέσως ξεκινάω να χαιρετώ τους καλεσμένους μου. Φυσικά οι γονείς μου είναι απών. Δεν μου κάνει εντύπωση... δεν θα έρχονταν σε ένα πάρτι που διοργανώνει η κόρη τους. 

Γυρίζω τα μάτια και αντικρίζω την Σάρα, συνοδευόμενη από τους δυο σωματοφύλακες της να μπαίνουν μέσα και κατευθύνομαι αμέσως προς το μέρος της. Το μπλε φόρεμα της - δημιουργία του οίκου μας κολακεύει το υπέροχο σώμα της, ενώ τα μάτια της λάμπουν από χαρά. <<Σάρα>> την χαιρετάω και την αγκαλιάζω ένθερμα για να διώξω κάθε πιθανότητα άγχους που μπορεί να αισθάνεται. <<Έτοιμη;>> ρωτάω και κουνάει καταφατικά το κεφάλι της. Χαμογελάω και της κάνω νόημα να με ακολουθήσει μέσα στον χώρο, ώστε να την συστήσω σε αρκετούς καλεσμένους που ανάμεσα τους είναι και αρκετοί χορηγοί του οίκου μου.