Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 18

Φοράω τζιν παντελόνι και ένα λευκό τοπάκι, πιάνω την τσάντα μου και βγαίνω από το διαμέρισμα μου. Κοιμήθηκα σαν πουλάκι, δεν άκουσα τον παραμικρό ήχο και νοιώθω τόσο ξεκούραστη. Μπαίνω στο αμάξι μου και κατευθύνομαι προς την εταιρία μου. Έχω αρκετή δουλειά για σήμερα, όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα που θέλω να κάνω. Έχει έρθει η ώρα να βάλω μπροστά το σχέδιο μου όσον αφορά τον Μάικλ. 

<<Καλημέρα Στέλλα>> σηκώνει το κεφάλι της καθώς περνάω την είσοδο και με ακολουθεί προς το γραφείο μου, <<Μίλησα με τον Έντι και με ενημέρωσε ότι η φωτογραφίες που διάλεξες είναι υπέροχες. Ξεκίνησε ήδη την ανάλυση και πιστεύει ότι μέχρι το πάρτι που θα ανακοινωθεί το όνομα της Σάρα, θα τις έχει έτοιμες>>. Κάθομαι στην καρέκλα μου και πίνω μερικές γουλιές από τον καφέ μου, <<Υπέροχα, τι άλλο έχουμε;>> ρωτάω την γραμματέα μου και ξεκινάει να μου διαβάζει τις σημειώσεις της. Το σημερινό μου πρόγραμμα είναι γεμάτο και πρέπει να έχω τελειώσει όλες τις εκκρεμότητες μου μέχρι το απόγευμα, οπότε πέφτω στην δουλειά με τα μούτρα. 

 Λίγο μετά τις πέντε σταματάω με το αυτοκίνητο μου έξω από τις σιδερένιες πύλες, τελευταία φορά που αντίκρισα το συγκριμένο κτήριο ήταν πριν από οκτώ χρόνια και παρ' όλο που έχει περάσει τόσος καιρός, οι αναμνήσεις μου από εκείνη την βραδιά συνεχίζουν να παίζουν στο μυαλό μου. Ένας άνδρας έρχεται προς το μέρος μου και κατεβάζω το τζάμι του αυτοκινήτου μου, <<Γουέντι Σάτον, έχω ραντεβού>> λέω στον άνδρα, με την φωνή μου να τρέμει. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα για το συγκεκριμένο κτήριο, είναι το μόνο στην Νέα Υόρκη μέσα στο οποίο διασκεδάζουν όσοι προτιμούν τις BDSM σχέσεις. Φυσικά ποτέ δεν έχει διαρρεύσει κανένα όνομα, φαντάζομαι για αυτό το λόγο πληρώνουν τα μέλη της λέσχης τόσο υπέρογκα ποσά και αυτοί τους εγγυούνται πως δεν θα μαθευτούν ποτέ οι πελάτες τους.  Ήρθε η ώρα λοιπόν να μάθω τι είναι αυτό, για το οποίο ο Μάικλ με έχει απορρίψει, όχι μια, αλλά δυο φορές.

<<Περάστε>> λέει ο άνδρας και οι πύλες ανοίγουν, το αμάξι μου κυλάει πάνω στο πλακόστρωτο και κοιτάζω εντυπωσιασμένη τον εξωτερικό χώρο γύρο. Όταν είχαμε έρθει εκείνο το βράδυ, ήταν σκοτεινά και δεν μπορούσα να δω τα τεράστια δένδρα που το περιτριγυρίζουν, είναι σαν να κρύβετε από τον έξω κόσμο. Παρκάρω σε μια άδεια θέση και βλέπω πανάκριβα αμάξια στις υπόλοιπες, είμαι σίγουρη πως δεν έρχεται απλός κόσμος εδώ μέσα, αλλά άτομα το όποια έχουν χρήματα και ίσως αρκετοί από αυτούς είναι ευρέος γνωστοί σε ολόκληρη την Νέα Υόρκη.