Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 54

<<Προσπαθείς να κρυφτείς;>> λέει ο Αντρέι και με πλησιάζει. Είναι ψηλός, επιβλητικός και δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να του ξεφύγω μιας και στέκετε ακριβώς μπροστά στην είσοδο. Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, αλλά την αγνοώ.

Ο Αντρέι είναι μόνο.

<<Απλώς ήθελα λίγες στιγμές μόνη μου>> απαντάω και κοιτάζω το δωμάτιο γύρω μου προσπαθώντας να εντοπίσω κάποια άλλη έξοδο και αισθάνομαι το οξυγόνο να στερεύει.

<<Κάτι άκουσα σχετικά με κάποιον Αλεξάντερ Ρομανόφ>> γελάω σιγανά και τον κοιτάζω, <<Σε ενημέρωσε ήδη ο φίλος σου; Και τι, έστειλε εσένα για να μου κάνεις παρατήρηση, χωρισμένη είμαι και μπορώ να κάνω ότι θέλω>>. Κλείνει την απόσταση μεταξύ μας και με σπρώχνει προς το μπαρ, σκύβει από πάνω μου και το μόνο που βλέπω τώρα είναι το φαρδύ στέρνο του. Παίρνω μια ανάσα και προσπαθώ να ελέγξω την αναπνοή μου. <<Ο Μάικλ είναι κολλητός μου εδώ και πολλά - πολλά χρόνια, περισσότερα απ' ότι τον γνωρίζεις εσύ και θα τον μάθεις στην ζωή σου>> γυμνώνει τα δόντια του και καταπίνω.<<Κανείς δεν παίρνει ότι μας ανήκει, και εσύ ανήκεις σε αυτόν, σε εμάς>>.

<<Δεν ανήκω σε κανέναν. Πόσο μάλλον στην παρέα σας. Εγώ δεν μοιράζομαι την κοπέλα μου με τους φίλους μου>> λέω κοφτά αναφερομένη στην βραδιά τους πριν από χρόνια και ξέρω πως είναι χτύπημα κάτω από την μέση, αλλά είναι η αλήθεια και μακάρι να μην το γνώριζα...

<<Ζηλεύεις;>> ρωτάει κοφτά και τον κοιτάζω στα μάτια.

Θα έπρεπε; Όχι. Η Αλεξάνδρα είναι πλέον παντρεμένη μαζί του και μόλις απέκτησαν την κόρη τους. Όμως το γεγονός πως είχαν μοιραστεί την κολλητή μου, κάνει το αίμα να κυλήσει πιο γρήγορα μέσα στις φλέβες μου. Υποτίθεται πως αυτές τις μαλακίες τις έχουμε ξεπεράσει εδώ και καιρό. Τι σκατά με έχει πιάσει τώρα;

<<Είναι πολλά αυτά που δεν ξέρεις για εμάς, sweetheart και δεν θα επιτρέψω κανέναν να προσβάλει την γυναίκα μου>> τα μάτια μου βρίσκουν τα δικά του και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, καθώς ακούω την λέξη που χρησιμοποιεί ο Μάικλ για εμένα. Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι, θα με πείραζε εάν είχαν μοιραστεί οποιαδήποτε άλλη γυναίκα.

Όχι.

Μπορεί να μην είμαι τόσο ανοιχτόμυαλη και τόσο εξοικειωμένη με τον σκοτεινό κόσμο του BDSM, όμως δεν θα με ένοιαζε με ποια είχαν πηδηχτεί πριν από οκτώ γαμημένα χρόνια. Έχει δίκιο ζήλευα. Ζηλεύω την Αλεξάνδρα. Ζηλεύω που αυτή κατάφερε να βρει τον αληθινό έρωτα και να είναι ευτυχισμένη. Ζηλεύω το κάθε λεπτό που δεν είμαι με τον Μάικλ. Το κάθε βλέμμα που μπορεί να ρίχνει στις άλλες γυναίκες. Την κάθε Υποτακτική που είχε πριν από εμένα και αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Όχι της Αλεξάνδρας ή του Αντρέι. Δικό μου. Εγώ πρέπει να αποφασίσω εάν μπορώ να τον συγχωρέσω ή αν αντέχω να ζήσω μακριά του.