Κεφάλαιο 38

486 31 20
                                    

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω σε ένα από τα μπάνια που υπάρχουν για τους επισκέπτες. Ρίχνω λίγο νερό στα χέρια μου και βρέχω το πρόσωπο μου, αν είναι δυνατόν, μόλις ο Μάικλ ανακοίνωσε σε όλους πως σε δυο μήνες παντρευόμαστε. Τι σκατά σκεφτόταν. Η πόρτα ανοίγει πίσω μου και δεν χρειάζεται καν να κοιτάξω, ξέρω ποιος είναι. <<Γιατί είπες σε όλους ότι παντρευόμαστε;>>.

<<Γιατί αυτή είναι η αλήθεια μωρό μου>>. Γυρίζω απότομα προς το μέρος του και τον κοιτάζω το λευκό πουκάμισο τονίζει το κορμί του, ενώ τα πάνω κουμπιά είναι ανοιχτά, <<Δεν θα σε παντρευτώ>> λέω έντονα και σηκώνει το φρύδι του. <<Εσύ ζήτησες να επισημοποιήσουμε την σχέση μας Γουέντι ή μήπως το ξέχασες;>>, όντως εγώ του το είχα ζητήσει και είναι η μεγαλύτερη βλακεία που έχω κάνει ποτέ μου. <<Ναι αλλά δεν πίστευα ότι όντως θα το έκανες, υποτίθεται πως ήμουν απλώς η Υποτακτική σου>>, με κοιτάζει και κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου.

<<Πρώτον εάν θυμάσαι καλά δεν είχα άλλη επιλογή μιας και βρισκόμουν σε κάπως δύσκολη θέση και δεύτερον ξέρουμε και οι δυο πως είσαι πολλά περισσότερα από μια απλή Υποτακτική, μωρό μου >>. Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν, καθώς εικόνες από εκείνο το βράδυ γεμίζουν το μυαλό μου, <<Ξέρουμε όμως και οι δυο πως δεν θες πραγματικά να με παντρευτείς, έτσι δεν είναι; Θα παίξεις μαζί μου και μόλις φτάσει η στιγμή να με παντρευτείς θα το βάλεις στα πόδια όπως έκανες πάντα. Γιατί είσαι δειλός>>.

Τα μάτια του αστράφτουν και με δυο δρασκελιές βρίσκετε ακριβώς μπροστά μου και το χέρι του τυλίγετε γύρω από το λαιμό μου. <<Ξανά πες το>>.

<<Είσαι δειλός Μάικλ. Δειλός!>> φωνάζω και το στόμα του κλείνει το δικό μου κόβοντας μου την ανάσα. <<Μπορείς να λες ότι θες, αλλά είσαι δικιά μου, Γουέντι και ότι είναι δικό μου, το διεκδικώ μέχρι τέλους>>. Ένα γελάκι βγαίνει από το στόμα μου και το χέρι του σφίγγετε περισσότερο γύρω από τον λαιμό μου, <<Ναι το είδα. Που ήσουν όλα αυτά τα χρόνια Μάικλ; Πουθενά. Ποτέ δεν με διεκδίκησες. Ποτέ! Έλεγες ότι με ήθελες και με παράτησες. Είπες ότι θα με παντρευτείς και πάλι με παράτησες και το ίδιο θα κάνεις ξανά. Γιατί είσαι δειλός. Με έκανες να σε μισήσω, αλλά ακόμα και τότε δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου. Όλα αυτά τα χρόνια κυρίευες τις σκέψεις μου, αλλά εγώ τουλάχιστον το παραδέχομαι. Εσύ πάλι φοβάσαι να αγαπήσεις, αλλά ξέχασα, δεν έχεις καρδιά για να αγαπήσεις, μόνος σου το είπες>>. Τα μάτια του με κοιτάζουν ορθάνοιχτα και τον σπρώχνω μακριά μου, τον προσπερνάω και βγαίνω από το μπάνιο κατευθυνόμενη προς την τραπεζαρία. ΄

Twisted PleasureWhere stories live. Discover now