Twisted Pleasure

Kεφάλαιο 31

<<Καλή συνέχεια κύριε>> οι δυο πιλότοι μας αποχαιρετούν καθώς κατεβαίνουμε στο αεροδρόμιο του Άσπεν και ο Άνταμ κουβαλάει τις βαλίτσες μας μέχρι το μαύρο Suv, που βρίσκετε παρκαρισμένο απ' έξω. Είναι λίγο μετά τις οκτώ το πρωί και ο ουρανός απλώνετε γαλανός από πάνω μας. Ο Άνταμ ανοίγει τις πίσω πόρτες και με βοηθάει να καθίσω στα μαύρα, δερμάτινα καθίσματα του αυτοκινήτου. <<Δυστυχώς αυτή την εποχή δεν υπάρχει καθόλου χιόνι>> χαμογελάω στον Μάικλ που κάθετε δίπλα μου και γυρίζω προς το μέρος του. <<Δεν πειράζει, το Άσπεν είναι υπέροχο όλες τις εποχές, ακόμα και χωρίς χιόνι. Άσε που το έχω βαρεθεί, έχουν και οι γονείς μου ένα σπίτι εδώ και ειδικά όταν ήμουν μικρότερη, κάθε Χριστούγεννα ερχόμουν εδώ μαζί τους, για να περάσουμε τις γιορτές>>

Ο Μάικλ με κοιτάζει και χαμογελάει ελάχιστα <<Αλήθεια, εμείς πάλι σπάνια ερχόμασταν. Για κάποιο λόγο ο πατέρας μου απεχθάνεται αυτό το μέρος, απορώ γιατί αγόρασε εξαρχής και το σπίτι>> σχολιάζει ο Μάικλ και ανασηκώνω τους ώμους μου. Δεν έχει τύχει να γνωρίσω μέχρι τώρα από κοντά τους γονείς του, όμως έχω διαβάσει δημοσιεύματα για αυτούς, ειδικά για την μητέρα του, την οποία πάντα χαρακτήριζαν, ως καλλονή. Ο Άνταμ βάζει μπροστά το αμάξι και βγαίνει από τον χώρο του αεροδρομίου κατευθυνόμενος προς την CO-82 E και έπειτα ανεβαίνει προς τον Owl Creek Rd. 

Μόλις πέντε λεπτά μετά περνάμε την ξύλινη είσοδο και διακρίνω ένα τεράστιο σπίτι περικυκλωμένο από πεύκα και πανύψηλα παράθυρα γύρω του. Ουάου. Πραγματικά το χειμώνα πρέπει να είναι μαγευτικά εδώ. Ο Μάικλ κατεβαίνει και μου δίνει το χέρι του οδηγώντας με προς την είσοδο του πέτρινου σπιτιού και μπορώ να διακρίνω άνετε το εσωτερικό του από τις πελώριες τζαμαρίες. Ανοίγει την είσοδο και παραμερίζει για να περάσω πρώτη στο εσωτερικό του και το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είναι η πολύ μεγάλη σιδερένια σκάλα, που αιωρείται πάνω από το σαλόνι. Καναπέδες και έπιπλα σε μπεζ και καφέ αποχρώσεις βρίσκονται μέσα στον χώρο και φυσικά ένα τεράστιο πέτρινο τζάκι, που σου προσφέρει άπλετη θέα προς τον εξωτερικό χώρο. 

<<Μάικλ το σπίτι είναι υπέροχο...>> μουρμουρίζω και χαμογελάει απαλά, <<Εγώ δεν θα μπορούσα να ξεκολλήσω από εδώ>> συμπληρώνω, πως είναι δυνατόν να μην αρέσει στον πατέρα του ένα τέτοιο σπίτι. <<Στα δεξιά είναι η κουζίνα, πάνω τα υπνοδωμάτια και στον κάτω όροφο υπάρχει το κελάρι, ένα σαλόνι και γυμναστήριο>> ακούω τον Μάικλ να μιλάει μαγεμένη. <<Έχω φροντίσει να υπάρχει μια γυναίκα που θα μαγειρεύει για εμάς αυτές τις μέρες, μπορείς να την ζητήσεις ότι θέλεις>>.