Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 19

<<Καλημέρα>> η φωνή της Αλεξάνδρας γεμίζει το ακουστικό μου και κρατάω το κινητό μου ενώ με το άλλο πατάω το κουμπί για να μπω μέσα στο ασανσέρ και να κατέβω στο γκαράζ της πολυκατοικίας μου. <<Αλεξάνδρα>> λέω χαμογελαστά, <<Ελπίζω να είσαι έτοιμη για το βράδυ;>> ρωτάει με την γλυκιά φωνή της. <<Μπορώ να κάνω κι αλλιώς>>.

<<Στις εννέα να είσαι έτοιμη, θα περάσω να σε πάρω με τις υπόλοιπες>> αν και δεν έχω καμία διάθεση να βγω, θα προτιμούσα να κάτσω σπίτι μου και να χαλαρώσω, δεν μπορώ να της χαλάσω χατίρι. Από την άλλη είναι ευκαιρία να γνωρίσω και τις υπόλοιπες της παρέας, την γυναίκα του Άλεξ και του Σεμπάστιαν. Τις είχα δει στο πάρτι που είχα διοργανώσει, αλλά δεν προλάβαμε να πούμε και πολλά. <<Εντάξει>> απαντάω και ξεφυσάω, <<Τα λέμε, φιλιά>>. Κλείνω το κινητό και βγαίνω στο γκαράζ, ξεκλειδώνω το αμάξι μου και μπαίνω μέσα, χθες το απόγευμα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από την λέσχη, τους είχα αφήσει τον φάκελο και είχαν πει ότι θα με ειδοποιήσουν και όντως το έκαναν.

Όταν με πήρα τηλέφωνο χθες μου κόπηκαν τα πόδια, ήξερα ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να γνωρίσω πιθανούς Κυρίαρχους, αλλά δεν πίστευα ότι θα γινόταν τόσο γρήγορα, νόμιζα πως θα είχα λίγο χρόνο. Να το σκεφτώ. Να το εμπεδώσω. Έκανα λάθος. Σε μισή ώρα έχω το πρώτο μου ραντεβού στο Hellfire. Βάζω μπροστά και βγαίνω αργά από το γκαράζ προς τον κεντρικό δρόμο. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και ελπίζω να μην είναι κανένας αγροίκος. Όπως με ενημέρωσε όμως η Τζωρτζίνα, πρόκειται για έναν έμπειρο Κυρίαρχο, ο οποίος για δικούς του λόγους δεν ήθελε κάποια έμπειρη Υποτακτική, αλλά μια αρχάρια.

Δεν μου είχε δώσει άλλες λεπτομέρειες, μόνο ότι εάν δε μου αρέσει μπορώ να τον απορρίψω, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, θα συναντήσω και άλλους μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος. Το ίδιο όμως ισχύει και για αυτόν, μπορεί να μην του άρεσα εγώ. Για να γίνει η συμφωνία θα πρέπει να αρέσουμε ο ένας στον άλλον, να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας και να δέχεται τους όρους μου.

Ευτυχώς δεν έχει πολύ κίνηση αυτή την στιγμή, είναι μεσημέρι και όλοι βρίσκονται ακόμη στις δουλειές τους. Είκοσι λεπτά αργότερα σταματάω μπροστά από τις πύλες, ο άνδρας ελέγχει την πινακίδα του αυτοκινήτου του, την οποία και είχα δώσει στην Τζωρτζίνα ώστε να πηγαινοέρχομαι χωρίς κανένα πρόβλημα στην λέσχη. Ακούω το μηχανισμό να δουλεύει και οι πόρτες ανοίγουν, προχωράω στο πλακόστρωτο και παρκάρω.