Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 50

Αντί να πάω κατευθείαν στο σπίτι μου αποφάσισα να κάνω μια τεράστια βόλτα στο Σέντραλ Πάρκ με την βαλίτσα μου να σέρνετε πίσω μου. Ήλπιζα πως θα κατάφερνα να καθαρίσω το μυαλό μου, αλλά το μόνο που πέτυχα ήταν να σκέφτομαι όλες τις στιγμές που πέρασα μαζί με τον Μάικλ. 

Έκανα αυτό που έπρεπε. Κανένας δεν μπορεί να απειλεί έναν Κίνγκ.

Είναι απλώς δουλειά.

Περιμένω έστω κάποιο συναίσθημα, αλλά το μόνο που νοιώθω είναι το μουδιασμένο σώμα μου. Δεν θυμώνω καν για τις επιχειρήσεις του πατέρα μου - της οικογένειας μας. Αν μετά απ' όσα έμαθα μπορεί να θεωρείτε ακόμα οικογένεια. Η αποκάλυψη της κρυφής σχέσης  της μητέρας μου με τον Φίλιπ, με έκανε να δω ξεκάθαρα την ψυχρή αντιμετώπιση της Ελίζαμπεθ προς την μητέρα μου, την μετακόμιση του Φίλιπ στον Καναδά, αλλά και τον λόγο που ο πατέρας μου μισεί τον Μάικλ...

Χριστέ μου νοιώθω σαν κάποια που απλώς παρακολουθεί το χάος που επικρατεί από πάνω μου, χωρίς να αισθάνομαι κάτι - τουλάχιστον για τώρα. 

Περιπλανιέμαι στο πάρκο μέχρι που ο ήλιος εξαφανίζεται στον ορίζοντα. Δεν ξέρω καν πόσες ώρες περπατούσα μέχρι να φτάσω στο διαμέρισμα μου. Το σπίτι μοιάζει τόσο άδεια, τόσο απρόσωπο σαν να μην είχα μείνει ποτέ εδώ μέσα. Βλέπω το βάζο στην άκρη του τραπεζιού με τους μαραμένους κρίνους να με κοιτάζουν. Όμως το μόνο που κάνω είναι να βουλιάξω στον καναπέ, αφού πρώτα παίρνω ένα μπουκάλι με κρασί από την κουζίνα. 

Τώρα που είμαι μόνη μου νοιώθω να φρικάρω, τα χέρια μου πονάνε από το κουβάλημα της βαλίτσα και τα πόδια μου έχουν βγάλει φουσκάλες από το περπάτημα πάνω στις γόβες μου. Αισθάνομαι ένα αβάσταχτο τεράστιο κενό μέσα στο στήθος μου, εκεί που πριν από κάποιες ώρες βρισκόταν η καρδιά μου και χτυπούσε. 

Προσπαθώ να διώξω τα δάκρυα που μαζεύονται στο πίσω μέρος των ματιών μου και γεμίζω το ποτήρι μου με κρασί. 

Λυπάμαι που βρέθηκες στην μέση, όμως δεν είχα άλλη επιλογή έπρεπε να προστατεύσω την επιχείρηση μου και την προσωπική ζωή μου. 

Είναι απλώς δουλειά.

Μια σουβλιά τρυπάει το στήθος μου τόσο έντονη που μου κόβει την ανάσα.  

Ο αρραβώνας μας είχε λήξει και επίσημα, και σκέφτομαι τους δεκάδες ανθρώπους που πρέπει να ειδοποιήσω για την ματαίωση του γάμου. Πίνω μερικές γουλιές από το ποτήρι μου, καθώς το βάρος των πραγμάτων με καταβάλει. Το κινητό μου χτυπάει και βλέπω το όνομα της Αλεξάνδρας, <<Ναι...>> λέω με τρεμάμενη φωνή. 

<<Θα τον σκοτώσω τον μπάσταρδο>>. 

Τα νέα μάλλον ταξιδεύουν πιο γρήγορα απ' ότι πίστευα. 

<<Που είσαι;>> η φωνή της φίλης μου ακούγετε κοφτή και αφήνω μια ανάσα. 

<<Σπίτι μου>>. 

<<Θες να έρθω;>> ρωτάει σιγανά.

<<Όχι, δεν χρειάζεται, θέλω να μείνω λίγο μόνη μου>>. Η Αλεξάνδρα μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο πρέπει να μείνει με το μωρό της, όχι να τρέχει σε εμένα. 

<<Τι έκανε;>>

<<Δεν φταίει μόνο αυτός...>> της λέω συνοπτικά όσα έγιναν όμως η φωνή μου στο τέλος λυγίζει 

<<Δεν... ξέρω τι να πω. Μην ανησυχείς θα φροντίσω εγώ τους προμηθευτές για τον γάμο και ότι άλλο έχει σχέση, εσύ απλώς.... χαλάρωσε>>

<<Σε ευχαριστώ πολύ, το μόνο που θέλω τώρα είναι να κάνω ένα ντουζ και να κοιμηθώ, να μην σκέφτομαι τίποτα>> λέω και την ακούω να αναστενάζει. 

<<Φυσικά θα τα πούμε αύριο και εάν χρειαστείς κάτι πάρε τηλέφωνο>>. 

Κλείνω το κινητό μου και πίνω ότι κρασί έχει απομείνει στο ποτήρι μου, οι επόμενες εβδομάδες θα είναι δύσκολες. Πρέπει να μετακομίσω τα υπόλοιπα πράγματα μου από τον Μάικλ, να αντιμετωπίσω τους γονείς μου και τις αποκαλύψεις. Επίσης το γεγονός της διάλυσης του γάμου μου με τον Μάικλ σίγουρα θα προκαλέσει χαμό στα μίντια, κάτι για το οποίο δεν είμαι προετοιμασμένη. 

Σηκώνομαι από τον καναπέ και προχωράω προς το υπνοδωμάτιο μου, κάποτε περίμενα να τελειώσω την δουλειά μου και να γυρίσω σπίτι μου και τώρα νοιώθω να με πνίγει, όμως δεν είχα που αλλού να πάω. Το να γυρίσω πίσω, στο πατρικό μου σπίτι, αποκλείεται. 

Μια ώρα αργότερα και αφού έχω κάνει ένα ζεστό ντουζ στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου αδυνατώντας να κοιμηθώ παρά την τεράστια εξάντληση που νοιώθω. Μέσα σε μια μέρα έχασα τον αρραβωνιαστικό και την οικογένεια μου. 

Ο πατέρας μου, μου είπε ψέματα, με χειραγώγησε και με χρησιμοποίησε αναγκάζοντας με να παντρευτώ κάποιον, για να καταφέρει τους δικούς του σκοπούς και ο Μάικλ....

Δεν την διάλεξα οικειοθελώς.

Είναι απλώς δουλειά.

Η πίεση που νοιώθω τόσες ώρες πίσω από τα μάτια μου εξερράγη και τα δάκρυα μου κυλάνε στο πρόσωπο μου, ενώ ένας έντονος πόνος στο στήθος με κάνει να μην μπορώ να αναπνεύσω. Κουλουριάζομαι σε εμβρυακή στάση και αφήνω το κλάμα να τραντάξει το κορμί μου και να με διαλύσει μέχρι να ερεθιστεί ο λαιμός μου. Όσο όμως κι αν κλαίω οι αναμνήσεις μαζί του επανέρχονται, όλο το παρελθόν μας, καθώς και όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες μαζί. Όλα με χτυπάνε σαν κεραυνός κάνοντας τους λυγμούς μου πιο δυνατούς.