Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 22

Αισθάνομαι ένα βαρύ χέρι να είναι πάνω μου και ανοίγω τα μάτια μου, ο Μάικλ κοιμάται γυρισμένος προς το μέρος μου και το στήθος του ανεβοκατεβαίνει ρυθμικά. Η κύστη μου με πιέζει και πρέπει να πάω αμέσως τουαλέτα, κάνω μια κίνηση και προσπαθώ να μην τον ξυπνήσω, με αργές κινήσεις απομακρύνω το χέρι του και στην συνέχεια κατεβαίνω από το κρεβάτι.

Με το που κάνω ένα βήμα αισθάνομαι να πονάω, το σώμα μου είναι πιασμένο λες και την προηγούμενη μέρα είχα κάνει μια πεντάωρη προπόνηση στο γυμναστήριο. Προχωράω μέχρι το μπάνιο και επιτέλους η πίεση που ένοιωθα τόση ώρα φεύγει. Δεν ξέρω τι ώρα είναι, οι χοντρές κουρτίνες είναι κλειστές και το δωμάτιο σκοτεινό. Θέλω λίγο νερό, το στόμα μου είναι στεγνό, μπαίνω ξανά στο υπνοδωμάτιο και ο Μάικλ συνεχίζει να κοιμάται, τα μάτια μου σταματάνε για λίγο πάνω του και τον χαζεύω. Ποτέ δεν είχα κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι με άνδρα και το θέαμα είναι υπέροχο. Γυμνασμένοι, καλοσχηματισμένοι μυς κοσμούν το κορμί του - περισσότεροι από την τελευταία φορά που τον είχα δει γυμνό μπροστά μου, κοιλιακοί πέτρα και ελάχιστα γένια κάνουν το πρόσωπο του να μοιάζει σαν να βγήκε από κάποιο περιοδικό μόδας.

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στον διάδρομο, το σπίτι είναι ήσυχο και γνωρίζω πως η κουζίνα βρίσκετε ακριβώς από κάτω. Ρίχνω μια ματιά στο μπλουζάκι το οποίο με τα βίας καλύπτει τους γλουτούς μου και αναστενάζω, ίσως μπορώ να βρω κάτι για να φορέσω από κάτω, καθώς είναι εντελώς γυμνή. Όμως με έχει πιάσει αρκετές φορές να ψαχουλεύω το σπίτι του, δεν θέλω να ξανά συμβεί. Παίρνω μια ανάσα και κατεβαίνω αργά ένα - ένα τα σκαλιά, ώστε να ακούσω τον παραμικρό ήχο.

Φτάνω στον κάτω όροφο και βρίσκω την κουζίνα. Μπαίνω μέσα αργά και μια μυρωδιά από τηγανιτό μπέικον φτάνει μέχρι τα ρουθούνια μου. <<Ομελέτα;>> πετάγομαι καθώς ακούω μια γυναικεία φωνή πίσω μου και γυρίζω προς το μέρος της. Η Νίκη μαγειρεύει στην κουζίνα και με κοιτάζει <<Συγνώμη σε φόβισα>> λέει με την γλυκιά φωνή της απολογητικά, <<Μην ανησυχείς δεν πειράζει, απλώς εγώ...>> την κοιτάζω και έπειτα το ρούχο που φοράω. <<Έλα κάτσε να φας, σε ένα λεπτό είναι έτοιμη, καφέ;>> ρωτάει και την κοιτάζω διστακτικά, <<Δεν χρειάζεται λίγο νερό θα πιώ και θα φύγω>> απαντάω βιαστικά. <<Δεν υπάρχει περίπτωση, ήδη ετοιμάζω και δεύτερη ομελέτα, αυτή είναι για εσένα>> τοποθετεί το πιάτο πάνω στην νησίδα και το στομάχι μου γουργουρίζει.

Ίσως μπορώ να φάω λίγο και να φύγω αργότερα, μου κάνει νόημα να καθίσω στην ψιλή καρέκλα και υπακούω, ενώ αφήνει μια κούπα με καφέ δίπλα μου. Πιάνω το πιρούνι και δοκιμάζω μερικές μπουκιές, πεντανόστιμη. Σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω τον Άνταμ να μπαίνει μέσα στον χώρο <<Καλημέρα κυρίες μου>> λέει ευγενικά και η Νίκη του δίνει μια κούπα για να βάλει καφέ, μου ρίχνει ένα βλέμμα, αλλά είναι αρκετό ώστε να κοκκινίσω καθώς είμαι σχεδόν γυμνή, μέσα στην κουζίνα του Μάικλ Κινγκ και φυσικά όλοι γνωρίζουν τι ακριβώς κάναμε πριν από λίγες ώρες μέσα στο δωμάτιο του.