Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 66

18 χρόνια αργότερα.

ΜΙΑ ΚΙΝΓΚ.

Κοιτάζω τα κύματα που σκάνε στην παραλία μέσα από τα γυαλιά μου και βολεύομαι καλύτερα στην ξαπλώστρα μου. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω έναν τύπο να έρχεται προς το μέρος μου κρατώντας έναν δίσκο στα χέρια του <<Τα κοκτέιλ σας>> η Αιμιλία Κάρτερ ή Έμιλι όπως την φωνάζω εγώ μίας και είναι η καλύτερη μου φίλη κατεβάζει τα γυαλιά της και κοιτάζει ξεδιάντροπα τον άνδρα απέναντι μας. Της ρίχνω ένα λοξό βλέμμα και ξεροκαταπίνω, πιάνω το daiquiri φράουλα και πίνω μια γουλιά. <<Μπορείς να μην κοιτάζεις σαν απελπισμένη;>> η Έμιλι κάνει μια γκριμάτσα και δοκιμάζει το μοχίτο της. <<Πρώτον δεν είμαι απελπισμένη και δεύτερον επιτέλους είμαι ελεύθερη να πηγαίνω όπου θέλω χωρίς να έχω συνοδεία τους μπράβους του πατέρα μου, οι οποίοι παρεμπίπτοντος του δίνουν αναφορά για όλα>> λέει με αγανάκτηση. 

Η αλήθεια είναι πως γνωρίζω πολύ καλά πως είναι να είσαι εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κάτω από επίβλεψη, το ίδιο έκανε και ο δικός μου πατέρας, αλλά πλέον είμαι ενήλικη, όπως και η Έμιλι και το Σεπτέμβρη ξεκινάμε τις σπουδές μας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και θα κάνουμε ότι γουστάρουμε. Αναστενάζω και με την άκρη του ματιού μου πιάνω έναν γεροδεμένο άνδρα να βγαίνει από την θάλασσα το νερό κυλάει πάνω στο μυώδη στέρνο και στους κοιλιακούς του. Τα καστανά μαλλιά του στάζουν και τα γαλανά μάτια του ενώνονται με τα δικά μου, διαπερνώντας με. 

Η Έμιλι ξεροβήχει και ξαφνικά νοιώθω κάτι παγωμένο να πέφτει πάνω μου, κατσουφιάζω και κοιτάζω δίπλα μου για να δω τον Γουίλ Κάρτερ, αδελφό της Έμιλι να με βρέχει και τον ηλίθιο τον αδελφό μου πίσω του να γελάει. 

<<Είσαι χαζός Γουίλ>> η φωνή της φίλης μου ακούγετε στην παραλία και αυτός χαμογελάει, ακολουθεί το βλέμμα μου εντοπίζοντας τον άνδρα και με κοιτάζει σηκώνοντας το φρύδι του. <<Ωραίο γούστο>> λέει χαμηλόφωνα προς το μέρος μου, <<Δεν χρειάζομαι την έγκρισή σου>> σηκώνομαι από την ξαπλώστρα και τον κοιτάζω ειρωνικά <<Την δική μου σίγουρα όχι του πατέρα σου ίσως;>>. Του ρίχνω ένα αγανακτισμένο βλέμμα και τον προσπερνάω πηγαίνοντας προς το μπαρ. 

Ηλίθιε.  

Δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτό και η Έμιλι είναι αδέλφια, είναι εγωιστής, αγενής και νομίζει πως είναι ο ομορφότερος άνδρας στον κόσμο.

Ακούω φωνές και κοιτάζω προς την παραλία όπου η Κέιτ Έμερσον παίζει μπίτς βόλεϊ με την Άννα Μίλερ και ο αδελφός μου με τον Γουίλ πηγαίνουν προς το μέρος τους. Αυτή η παραλία είναι η αγαπημένη μας, ερχόμαστε σχεδόν κάθε μέρα τους καλοκαιρινούς μήνες και απολαμβάνουμε τον ήλιο όσο οι γονείς μας είναι απασχολημένοι με τις δουλειές τους. Ήμαστε όλοι μια μεγάλη παρέα ίσως φταίει το γεγονός πως μεγαλώσαμε όλοι μαζί, ακόμα θυμάμαι τις μέρες που πήγαινα στο Λος Άντζελες για να είμαι μαζί με την Έμιλι ή εκείνη ερχόταν στην Νέα Υόρκη κυρίως τα Χριστούγεννα και κάναμε βόλτες στους στολισμένους δρόμους. Φυσικά όλα θα ήταν ακόμα πιο τέλεια εάν δεν έφερνε μαζί της και στο  σπαστικό αδελφό της.