Twisted Pleasure

Κεφάλαιο 12

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ένα άνδρα κοντά στα πενήντα να στέκετε από πάνω μου, αισθάνομαι το κεφάλι μου βαρύ και κοιτάζω γύρω μου. Είμαι ξαπλωμένη σε ένα τεράστιο ξύλινο κρεβάτι με ουρανό. Τα μάτια μου περιπλανούνται στο δωμάτιο και σταματάνε πάνω στον Μάικλ που βρίσκετε λίγα μέτρα πιο μακριά. Τα χέρια του είναι σταυρωμένα και με κοιτάζει άγρια. Γαμώτο είμαι στο δωμάτιο του. Στο κρεβάτι του. <<Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, έχει στραμπουλήσει λίγο τον αστράγαλο, καλύτερα να αποφεύγετε τα τακούνια για λίγες μέρες>>, ο άνδρας με κοιτάζει και έπειτα γυρίζει προς το Μάικλ <<Καλό είναι να ξεκουραστεί για την υπόλοιπη ημέρα, εάν νοιώσει ναυτία ή κάποια ζαλάδα ειδοποιήστε με>>.

Μαζεύει τα πράγματά του, με χαιρετάει με ένα νεύμα και βγαίνει από το δωμάτιο, αισθάνομαι τα μάτια του Μάικλ πάνω μου και χαμηλώνω το κεφάλι μου. Θυμάμαι ξανά την στιγμή που τον είδα μέσα στο δωμάτιο, με την κοπέλα και ξεκίνησα να κατεβαίνω τρέχοντας, με αποτέλεσμα να πέσω από τις σκάλες. Αναρωτιέμαι εάν είναι ακόμα εδώ ή μήπως την καλεί όποτε έχει κέφια...

Παίρνω μια ανάσα και πάω να κατέβω από το κρεβάτι, <<Πας κάπου;>> σηκώνω τα μάτια μου και τον κοιτάζω, <<Ναι, σπίτι μου>> λέω σιγανά. <<Ο γιατρός μόλις είπε ότι χρειάζεσαι ξεκούραση και εάν νοιώσεις ναυτία ή ζαλάδα ίσως πρέπει να μεταφερθείς σε κάποιο νοσοκομείο>> ο τόνος του είναι ψυχρός και το βλέμμα του περιπλανιέται πάνω μου. <<Σε ευχαριστώ... για τον γιατρό>> σηκώνομαι όρθια και αισθάνομαι το πόδι μου να πονάει. <<Είμαι σίγουρη πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα, είμαι μια χαρά>> συμπληρώνω και κάνω ένα βήμα με δυσκολία.

Δεν θυμάμαι να πονούσα τόσο πολύ πριν. <<Γουέντι>> ο τόνος του είναι κοφτός και συνοφρυώνομαι. <<Μην με προκαλείς>>.

<<Δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο, απλώς θέλω να πάω σπίτι μου>> λέω και κοιτάζω μήπως βρω την τσάντα μου, <<Ναι και πως ακριβώς θα το κάνεις αυτό; μήπως θες να οδηγήσεις; με το ζόρι κάνεις ένα βήμα, πως θα φτάσεις μέχρι εκεί;>>. Ξεφυσάω καθώς εν μέρη έχει δίκιο, ο πόνος στον αστράγαλο μου είναι αφόρητος. <<Ωραία θα καλέσω ένα uber, θα περάσω να πάρω το αμάξι μου αύριο>>, κάνω μερικά ακόμη βήματα προσπαθώντας να μην δείχνω το πόσο πολύ πονάω.

Κοιτάζει μια το πόδι μου και μια εμένα, <<Γιατί πρέπει να είσαι τόσο ξεροκέφαλη;>> σταματάω και ενώνω τα βλέμματα μας, <<Και τι προτείνεις να κάνω, να κατέβω κάτω πετώντας;>> ρωτάω άγρια, λες και υπάρχει άλλη λύση. <<Γύρνα, στο κρεβάτι και ξάπλωσε>>, τα πόδια μου κοκαλώνουν και τον κοιτάζω απότομα. Τι είπε μόλις τώρα. <<Τ... τι εννοείς;>> ρωτάω, ίσως δεν άκουσα καλά από το χτύπημα. <<Γύρνα στο κρεβάτι Γουέντι. Τώρα. Θα ζητήσω από την Νίκη να σου φτιάξει κάτι να φας, μόλις περάσει ο πόνος στο πόδι σου μπορείς να φύγεις>>. Θέλει να μείνω εδώ.