အခန်း ၄၁၂ ။ အမတပြိုင်ပွဲဆေးလုံးများ ထုတ်ပေးခြင်း
တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်တွေက လုံးဝ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေတယ်။ တာဝန်ယူထားသူက ဧကရာဇ်လန်ဟွား မဟုတ်ရင် ဖြစ်နိုင်တာက...။
ချက်ချင်း အကြည့်တွေအားလုံးက ညာဘက်က ယိချင်းဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။
ယိချင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်တယ်။
"ငါ တာဝန်ယူထားတာ မဟုတ်ဘူး"
လူတိုင်းက ပိုတောင် ဇဝေဇဝါဖြစ်လာကြတယ်။
တစ်ယောက် ယောင်ယမ်းကာ မေးလေရဲ့။
"ဧကရာဇ်နှစ်ယောက်က တာဝန်မယူထားတော့ ဘယ်သူလဲ"
လန်ဟွားနဲ့ ယိချင်း အချင်းချင်း ကြည့်ကာ နောက်အခိုက်အတန့်မှာ ဝူတိဂိုဏ်းတပည့်တွေအားလုံးနဲ့ တစ်လေသံတည်း ဖြေလ်ုက်ကြတယ်။
"ဖေဖေနျို"
ဟမ်။
အားလုံး ။ ။ "..."
ဘာတုန်းဟ။ ဘယ်သူက ဖေဖေနျိုလဲ။
"ငါပဲ" ကူယွဲ့က တန်းရှေ့တက်လာကာ လူအုပ်ကြီးကို နေမင်းလိုတောက်ပနေတဲ့အပြုံးနဲ့ ကြည့်တယ်။
အမတတွေ မှင်တက်ကုန်တယ်။ တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်တွေကတော့ ဒီလူက ဝူတိဂုဏ်းရဲ့ အကြီးအကဲ ဧကရာဇ်ငယ်ကူယဲ့ဆိုတာ မှတ်မိတယ်။ ယိချင်း ဧကရာဇ်ဖြစ်တဲ့နေ့မှာ တစ်ချိန်လုံး ကိစ္စအဝဝ စီမံနေသူက သူပဲ။
ဒါပေမဲ့ ယွီကန်းကတော့ မသိဘူးလေ။ သူက မျက်ဆန်လှန်ကာ တန်းပြီး အော်လေတယ်။
"အဓိပ္ပာယ်မရှိတာ မင်းကဘာလဲ၊ ငါတို့ပေါ်ပင်လယ်က ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် တိုက်ကြီးဆယ်တိုက်ထဲက တစ်ခုပဲ၊ ဧကရာဇ်ငယ်ကျင့်ကြံဆင့်လောက်နဲ့လူကို ဘယ်လိုလုပ် စီမံခွင့်ပေးရမှာလဲ"
"အဲလိုလား" ကူယွဲ့က သူတို့သရုပ်ဆောင်တာ ကြည့်ရတာ အရမ်းပျင်းသွားပြီ။ သူ သူ့ကျင့်ကြံဆင့်ကို ထိန်းညှိကာ ချက်ချင်း ဖိနှိပ်မှုလွှတ်လိုက်တယ်။
နောက်အခိုက်အတန့်မှာ လူတိုင်း သူတို့ကိုယ်ပေါ် လေးလံမှုတစ်မျိုး ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကြောက်မက်စရာ လွှမ်းမိုးတဲ့ဖိနှိပ်မှုက သူတို့ဆီ ပြေးဝင်လာတယ်။ တခြားအမတတွေ မပြောနဲ့ တိုင်းပြည်ဧကရာဇ်တွေတောင် သွေးတွေ လိမ့်တက်လာပြီး အသိစိတ်တွေ မတည်မငြိမ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဒူးထောက်အလေးပြုချင်စိတ်က သူတို့ပေါ်ချက်ချင်းရောက်လာပြီး တောင့်ခံဖို့ အတွေးထည့်မရ။
