အခန်း ၄၈၅ ။ ဟော်ရန်ဆီ ထွက်ခွာခြင်း
ဖက်တီးက အကြိမ်ပေါင်းမြောက်များစွာ မရေမတွက်နိုင်အောင် ကယောက်ကယက်ထပြီးတဲ့နောက် နယ်ပယ်နှစ်ခုကြား စစ်ပွဲက အဲလိုနဲ့ပဲ ပြီးဆုံးသွားခဲ့တယ်။ ရှန်းရင်၊ ဖက်တီးနဲ့ တခြားသူတွေ တရားဝင်ထွက်ခွာပြီး ဟော်ရန်နန်းဆီ မသွားမီ တောင်ပိုင်းမြေမှာ နှစ်ရက်ကြာ နေခဲ့ကြတယ်။ ယုန်က မရပ်မနား ငိုယိုကာ ဖက်တီးကို တွယ်ဖက်ပြီး မလွှတ်ရက်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။
"ညီကိုဖက်တီး၊ မင်းငါ့ကို တွေ့ဖို့ ပြန်လာမှာ မဟုတ်လား" ပြီးသွားတာနဲ့ မုန်လာဥအိတ်တွေကို ကူယွဲ့နောက်ကွယ်မှာ ဖက်တီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ "မင်း ဗိုက်ဆာရင် ဒါစားပါ၊ ကုန်အောင်စားပြီး ပြီးတဲ့အခါ မင်းငါ့ကို ပြန်လာရှာဦး၊ ဟုတ်သား၊ မမေ့နဲ့ဦး– ကြီးမြတ်တဲ့အမတကို မြင်ခွင့်မပေးနဲ့"
"စိတ်မပူပါနဲ့ ယုန်၊ မင်းက ငါ့ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းပဲ၊ တတ်နိုင်တာနဲ့ ငါ ပြန်လာတွေ့မယ်" ဖက်တီးက ထွက်မသွားရက်တော့သလို။ သူပြောပြီးတာနဲ့ မုန်လာဥနီအိတ်တွေကို ကောက်လိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်လိုက်တယ်။ "ငါကတိပေးပါတယ်"
ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို ကြည့်နေသူ ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး ခုပဲ တွဲသာတွဲလိုက်ကြပါတော့လား
"နောက်ကျနေပြီ၊ သွားကြရအောင်" ချန်းကျီက ကောင်းကင်ကိုကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။
"ကောင်းပြီ" ကူယွဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ဖက်တီးရဲ့ ကိုယ်အလေးချိန်အကြောင်း သူတွေးမိပြီး သူတို့ ဓားစီးဖို့ နည်းလမ်း မရှိဘူးဆိုတာကို သူသိလိုက်တယ်။ အဲအစား၊ ကူယွဲ့ သူ့သိုလှောင်အိတ်ထဲကနေ တစ်ခုခုကိုယူကာ အပြင်ဆီ လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ပကတိအဖြူရောင် ဝိညာဉ်လှေကြီးအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ဝိညာဉ်ချီက အဲဒါကို လွှမ်းခြုံထားတယ်။ နေရောင်အောက်မှာ ရောင်စုံပြီး လုံးဝကို လှချက်။ လှေကုန်းပတ်ပေါ်က အဆင်အယင်တွေက ပိုလို့တောင် သပ်ရပ်တယ်။ လှေတစ်စင်းလုံး အတော်လေး ကုန်ကျတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားတယ်။
