အခန်း ၄၅၆ ။ ပိတ်သွားသောတံခါး၏ အကြောင်းရင်း
"အမတလက်နက်" ဖရဲစေ့တွေကိုကိုင်ထားတဲ့ ယိချင်း ခဏတာမှင်တက်သွားတယ်။ အောက်ဘုံမှာ အမတလက်နက် ရှိနေမိမယ်မထင်ခဲ့ဘူး
ဒါပေမဲ့ အဆင့်နိမ့်။
"ဝိညာဉ်ဖမ်းထီးပဲ" ဘေးက ဖက်တီးကတော့ ထိတ်လန့်စရာမြင်ကွင်းတချို့ကို မှတ်မိသွားသလိုမျိုး စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေက မျက်လုံးထဲပြေးဝင်လာတယ်။ ထီးက အသက်ဝင်တော့မလိုမျိုး ပွင့်တော့မဲ့ပုံပဲ။
လူတစ်ယောက်ရဲ့ဝိညာဉ်က ဝိညာဉ်ဖမ်းထီးအောက်မှာ လုံးဝသေဆုံးသွားလိမ့်မယ်။ တာအိုရောင်းရင်းနျို သေသွားမှာ။
"ဖက်တီး နင်..."
"တော်တော့" ရှန်းရင် စကားမဆုံးခင် ဟွေ့ကျယ်က ရုတ်ခြည်းထရပ်ကာ တန်းပြေးဝင်သွားလေတယ်။ သူ အရမ်းပြေးတာမြန်လို့ ခလုတ်တိုက်ကာ ရှေ့ကိုကျသွားလေတယ်။ သူက လမ်းတစ်လျှောက် လိမ့်သွားက မြေကြီးပေါ်က ချုံပုတ်တွေနဲ့ ပေါင်းပင်တွေ အားလုံးကို ဖိသွားလေတယ်။
ဖြစ်နိုင်တာက သူ့အဝင်က အရမ်းကို ထူးခြားဆန်းကြယ်လို့ထင် နေရာမှာ ရှိနေတဲ့လူတိုင်း။ အသားလုံးကြီးတစ်ခု လိမ့်လာတာကို ကြည့်ဖို့ တန့်သွားကြတယ်။
"တော်ကြ... တော်ကြ" ဖက်တီးက မတ်တတ်တောင် မရပ်နိုင်ခင် လူအုပ်ကြီးကို ပွန်းရာအပြည့် မျက်နှာနဲ့ ကြောက်လန့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ အမြန် အော်ခေါ်လေတယ်။
သူက မောဟိုက်နေပြီး အမြန်ထရပ်ကာ ကူယွဲ့ရှေ့ဝင်ရပ်လိုက်တယ်။
"အကြီးအကဲတို့ ခင်ဗျားတို့ မှားနေပြီ၊ သူက ကျွန်တော့်ကို ဘာမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူး၊ ကျွန်တော်... ကျွန်တော့်ဘာသာ ပြေးထွက်ခဲ့တာပါ"
အုပ်စုက မှင်တက်သွားတယ်။ သူတို့က အတော်ကြာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်နေပြီးမှ လက်သီးဆုပ်ကာ ဖက်တီးဘက်ကို အတူတူ ဂါရ၀ပြုလာကြတယ်။
"ဂါရ၀ပြုပါတယ် ဂိုဏ်းချုပ်"
ရှန်းရင် ။ ။ "..."
ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
ယိချင်း ။ ။ "..."
ဘာလဲဟ။
