အခန်း ၄၇၃။ ပြဿနာတက်သော ဆရာတပည့်
ကူယွဲ့က တောင်ပိုင်းမြေကနေ ဒေါသတကြီး ပျံသန်းထွက်လာခဲ့တယ်။ တကယ်လို့ လူသတ်ချင်တဲ့ အငွေ့အသက်က လူသတ်နိုင်ရင် တောင်ပိုင်းမြေရဲ့ မိုင်ရာချီမှာ အကုန်သုတ်သင်ခံရပြီးလောက်ပြီ။
သူ တကယ်ဒေါသထွက်တာ။ ဒီမှာတော့ သေမတတ် သူက တပည့်ကို လမ်းပြနေရပြီး အဲအမွှေစိန်၂ကောင်က တကယ်ပဲ သူ့နောက်ကွယ်မှာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ထွက်ပြီး သူ့ကို အရူးလုပ်ဖို့ လူအတုနှစ်ယောက်တောင် ထားခဲ့တယ် ဟေး ဒါက ဘယ်သူ့မျက်နှာပြင်လဲ။ သူတို့ ဒီခရီးမှာ ပိုက်ဆံအားလုံးလည်း သုံးပြီးလောက်ပြီ၊ အဓိကအချက်က သူတို့ သူ့ကိုပါ တူတူသွားဖို့ မခေါ်ခဲ့တာပဲ။
(╯°Д°)╯(┻━┻
သေစမ်း၊ အဖေနဲ့သမီး ဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်ချင်တဲ့ သူ့ရဲ့ ၁၀၀၁ ကြိမ်မြောက်ပဲ ဒီလိုသမီး လိုချင်တဲ့သူ ဘယ်သူမဆို သူမကို မွေးစားလို့ရတယ်၊ တစ်ခုဝယ် တစ်ခုအလကားရပေါ့
ကူယွဲ့ အနီးဆုံးအမတမြို့ဆီ တန်းသွားတယ်။ သူ အဲငမွှေထိုး၂ယောက်ကို ရှာတွေ့ဖို့ အချိန်တချို့ ယူရမယ် ထင်ခဲ့ပေမဲ့ တောင်ပိုင်းမြေကနေ ပျံသန်းထွက်လာပြီးသိပ်မကြာခင် အနောက်မှာချန်ထားခဲ့တဲ့ လမ်းကြောင်းကို မြင်ခဲ့ရတယ်။ အသည်းအသန် ပုံပန်းသဏ္ဌာန်နှစ်ခုက သူ့နား အင်မတန် မြန်ဆန်တဲ့အရှိန်နဲ့ ချဉ်းကပ်လာကာ နောက်မှာဖုန်တထောင်းထောင်းနဲ့။ ရှန်းရင်က ရှေ့ကပြေးနေပြီး ပါးစပ်ထဲ အဆာသွတ်မုန့်တစ်ခုနဲ့ လက်တစ်ဖက်က စားဖိုမှူးကိုကိုင်ထားကာ တခြားတစ်ဖက်က တစ်ခုခုကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အသည်းအသန်ပြေးနေကြတယ်။
ကူယွဲ့ မတုံ့ပြန်ရသေးဘဲ ရှန်းရင်က သူ့ကိုမြင်သွားပြီဖြစ်ကာ မျက်လုံးတွေချက်ချင်းတောက်ပသွားပြီး သူ့ဆီ အသည်းအသန်ပြေးလာတယ်။
"ဖေ... ဖေ... နျို" ခပ်တိုတို စကားလုံး၃လုံးသာဆိုပေမဲ့ သူမက လုံးဝကိုတခြားပုံစံလိုမျိုး ရအောင်ပြောနိုင်ကာ ကယ်တင်ရှင်ကို မြင်လိုက်ရသလိုမျိုး နွေဦးမှာ ပန်းတွေအားလုံးပွင့်လာတဲ့ပုံရိပ်မျိုး ပေးနေတယ်။ ချက်ချင်း သူ့ရှေ့ရောက်လာပြီး ရုတ်တရက် တန့်သွားကာ သူမရဲ့နဂို ပျင်းတိပျင်းရွဲပုံစံမျိုး မဟုတ်ဘဲ တောက်ပစွာပြုံးလေတယ်။
