အခန်း ၄၅၂ ။ ဖက်တီးနှင့်အတူတူ
"မင်း ဒီအသုံးမဝင်တဲ့စာရွက်ဝါတွေကို ဘာလို့သိမ်းထားတာလဲ" ကူယွဲ့က သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိသွားသလိုမျိုး သူ့မျက်လုံးကပြူးသွားတယ်။
"ဒီအဆောင်တွေက တကယ်ပဲအလုပ်ဖြစ်တာလား"
"လုံးဝကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး" ယိချင်းက ဝိညာဉ်ချီနည်းနည်းကို တန်းထုတ်လွှတ်လိုက်တယ်။ ခဏအတွင်း အဲဒီအဆောင်စာရွက်ပုံကြီးက လှုပ်သွားကာ အဝါရောင်အင်းကွက်က မပီမသစွာနဲ့ သူ့လက်ပေါ်က နေရာဆီ တည့်တည့် ပျံတက်သွားလေတယ်။
"ဟိုလီရှစ်၊ ဒီဖက်တီးရဲ့ လက်လုပ်အဆောင်က တကယ်အလုပ်လုပ်နိုင်တာပဲ" ကူယွဲ့ အင်မတန် မတည်မငြိမ်ဖြစ်ကာ မပြည့်စုံပေမဲ့ အောင်မြင်လုနီးပါး လမ်းတစ်ဝက် ရောက်နေတဲ့ အဆောင်စာရွက်တစ်ပိုင်းကိုယူလိုက်တယ်။ ခဏ... သူ့လက်က တောင့်တင်းသွားပြီး တစ်ခုခုကို သတိထားမိသွားသလိုမျိုး ရုတ်ခြည်း မျက်လုံးပြူးသွားတော့တယ်။
အဲတော့မှ ယိချင်းက တစ်လုံးချင်း စကားပြောတယ်။
"သူက သေမျိုးလေ"
"ချီး"
ကူယွဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ဒီကိစ္စကို တွေးမိသွားပြီ။ ဝိညာဉ်ချီကိုတောင် မသုံးနိုင်တဲ့ သေမျိုးတစ်ယောက်က အလုပ်လုပ်တဲ့ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် အဆောင်တွေကို ဆွဲနိုင်တယ်။ သူက အင်မတန်ထူးခြားတဲ့ အရည်အသွေး ဒါမှမဟုတ် ထူးခြားတဲ့ ရတနာတွေရှိတာပဲဖြစ်ရမယ်။ ခုပုံစံအရတော့ ဒုတိယတစ် ခုဖြစ်နိုင်တယ်။ တကယ့်ကို ရိုးရှင်းတဲ့ဖက်တီး မဟုတ်ဘူးပဲ။ တော်ဝင်အထွတ်အမြတ်ဂိုဏ်းက သူ့ကို အသည်းအသန် ရှာဖွေချင်နေတာ မဆန်းတော့ဘူး။
"ကိစ္စမရှိဘူး၊ ငါတို့နဲ့မှ မဆိုင်တာ" ကူယွဲ့ ဒီကိစ္စတွေကို တကယ်ပဲ စိတ်မဝင်စားဘူး။ သူ အရည်အသွေးကောင်းအတွက် ကျင့်ကြံသူတွေ တိုက်ခိုက်ကြတာကို မြင်ပါများနေပြီ။ ဒီလိုအရာတွေက သုံးလောကရဲ့ အခိုက်အတန့်တိုင်းမှာ ဖြစ်နေတာ။ ပြီးတော့ ဝဋ်ကြွေးတွေအားလုံးကို ကောင်းကင်တာအိုက မှတ်တမ်းတင်ပြီးသား။ အကောင်းအဆိုး အကုန်ပြန်ပေးဆပ်ရမယ်။ သူတို့ ကြားဝင်လို့ မကောင်းဘူး။
