အခန်း ၄၈၉ ။ ရှေးဟောင်း သားရဲ
သူတို့တွေက အင်းကွက်တစ်ခုခုကို ထိန်းထားဖို့ စုပေါင်းထားကြသလိုပဲ။ ကြည့်ရတာ အတော်လေး ရှုပ်ထွေးနေတဲ့အင်းကွက်။ ကူယွဲ့ အတော်လေးကြာမှ ကြီးမားတဲ့ချိတ်တစ်ခုဆိုတာ နားလည်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ တည်ငြိမ်ပုံမပေါ်။ အဲအစား အချိန်မရွေး ပြိုလဲတော့မဲ့ပုံပေါ်နေတယ်။ အင်းကွက်က အေးစက်တဲ့ယင် အရှိန်အဝါတွေပါဝင်နေပြီး အဆက်မပြတ် စိမ့်ထွက်နေတယ်။
သူတို့အုပ်စုက အင်းကွက်ကို နေရာမှာ ထိန်းထားဖို့ ပူးပေါင်းထားကြပြီး အထဲကအရာဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လွတ်မြောက်မှာကို ကြောက်နေတဲ့ပုံ။ ဒါပေမဲ့သူတို့ရဲ့ပူးပေါင်း အစွမ်းတွေကတောင် မလုံလောက်။ အင်းကွက်ထဲက ယင်ချီက ပိုပိုကြီးထွားလာကာ အထဲမှာဖမ်းထားတဲ့အရာက အင်းကွက်ဘောင်နံရံတွေကို တိုက်နေတယ်။ သူ ဘောင်တွေနဲ့တိုက်တိုင်း ဟော်ရန်နန်းတစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားလေရဲ့။
ကူယွဲ့ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သူ ဘေးက လူဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။
"ဖက်တီး သူတို့ကို သွားကူညီပေးလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ" ဖက်တီးက ချက်ချင်း ပြေးသွားတယ်။ သူက တစ်စက္ကန့်တောင် မစောင့်နိုင်တော့သလိုမျိုး။ သူ အင်းကွက်ကို ဘယ်လိုဖန်တီးရမလဲသိတည်းက ဘယ်လိုကူညီရမလဲဆိုတာ မှတ်မိဖို့အတွက် မခဲယဉ်းပါဘူး။ သူ ချက်ချင်း ယင်ချီအလုံးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ပိုင် အင်းကွက်ကို ဖန်တီးပြီး ပတ်လည်က တခြားတပည့်တွေရဲ့ စွမ်းအားကို ကူညီပေးဖို့ ရွှေ့လိုက်တယ်။
"မင်း ဘာလို့..." ချန်းကျီက သူ့ဘေးကဖက်တီးကိုမြင်ချိန် ထိတ်လန့်သွားတယ်။ သူက တစ်ဖက်လှည့်ကာ ကူယွဲ့နဲ့ တခြားအကြီးအကဲ၂ယောက်ဘက် လှည့်ပြောတယ်။
"အင်းကွက်ပေါ် အာရုံစိုက်" ကူယွဲ့က သူ့ကို လှမ်းအော်လိုက်တယ်။
"ခင်ဗျား ခင်းကျင်းတာ မပြီးသေးဘူး"
ချန်းကျီက အင်းကွက်ဆီ ပြန်အာရုံစိုက်သွားတယ်။ အခု ဖက်တီးက သူတို့ကို ကူညီပေးနေတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီပေါ် ဖိအားက သိသိသာသာ လျော့သွားခဲ့တယ်။ ယင်ချီက နောက်ဆုံးဆော့ အင်းကွက်ထဲကနေ လျှံထွက်နေတာ ရပ်သွားခဲ့တယ်။
