အခန်း ၄၈၈ ။ ဟော်ရန်နန်းအတွင်း ထူးဆန်းသောပြောင်းလဲမှုများ
ချန်းကျီက သူတို့ကို တရားထိုင်နေတဲ့တပည့်တွေအနားခေါ်လာတယ်။ မြစ်တစ်လျှောက် လျှောက်နေရင်း သူက ကြာပန်းတစ်ပွင့်ကို ခူးကာ ကူယွဲ့ဆီ ကမ်းပေးတယ်။ "မြစ်ထဲက ဒီကြာပန်းတွေက ဗုဒ္ဓရောင်ခြည်ရဲ့ နေ့ရောညပါခြံရံခြင်းကို ခံထားရတာ၊ သူတို့ဘာသာ ဝိညာဉ်ဆေးပင်တွေဖြစ်လာကြပြီ၊ ကိုယ်တော်တို့က နှစ်ရာချီမှ ဒီလိုကြာတစ်ပွင့်ကိုရတာ၊ သူတို့ကို သန့်စင်ဖို့သုံးလို့ရပြီး အစေ့တွေကိုတော့ အတွင်းချီကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ဖို့သုံးလို့ရတယ်၊ တာအိုရောင်းရင်း စမ်းကြည့်ပါဦး"
"အိုး" ကူယွဲ့ ကြာပန်းကို စပ်စုစွာနဲ့ယူလိုက်တယ်။ ပြင်းထန်တဲ့ဝိညာဉ်ချီလှိုင်းက သူ့ဆီကထွက်လာတယ်။ ထိပ်တန်းအဆင့်ဝိညာဉ်ဆေးပင်တွေထက် မညံ့ဘူး။ ရနံ့ကိုပါ ဝိုးတဝါးရနေတယ်။ အကျင့်အတိုင်း သူက အစားသရဲဆီ ကမ်းပေးမိလိုက်တယ်။
"အစားသရဲရင် မင်း-"
"ငါ မလိုချင်ပါဘူး" ရှန်းရင်က ရွံရှာမှုအပြည့်နဲ့ ချက်ချင်းငြင်းတယ်။
"ငါ အသီးအရွက်တွေမုန်းတယ်"
"ဒါဆိုလည်း မစားနဲ့ပေါ့" ကူယွဲ့ မျက်ဆန်လှန်လိုက်တယ်။ ငတုံးမလေးငါ မင်းကို ဒါပေးတယ် ထင်နေတာလား။ သူက ကြာပန်းကနေ အစေ့တစ်ခု နုတ်လိုက်တယ်။
ရှန်းရင် သူ့လက်တွေထဲက ကြာပန်းကို လှမ်းကြည့်ကာ မျက်လုံးတွေမှေးသွားပြီး ရုတ်တရက် ပြောလာတယ်။
"စားဖိုမှူး"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
"ကြာစေ့တွေက ဘယ်မှာပေါက်တာလဲ"
"ကြာပွင့်ဖတ်တွေပေါ်မှာ ကြီးထွားတာပါ"
"ကြာပွင့်ဖတ်လား၊ သူတို့က မုန်လာဥဖြူ ငါ့ကိုပေးတဲ့ ဒုဓလီပန်းတွေနဲ့အတူတူပဲလား"
"ဟုတ်တယ် ဆရာ ဒုဓလီပန်းတွေမှာလည်း အစေ့ရှိတယ်"
"အိုး~"
အစေ့ကို ကိုက်ချတော့မဲ့ ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
သူ့စိတ်ထဲ တစ်စုံတစ်ခုသော အမြင်မတင့်တယ်တဲ့ပုံရိပ်တွေ ပြည့်သွားခဲ့တယ်။
