အခန်း ၄၉၂ ။ ဝိညာဉ်ထိန်းဆေးပင်၏ လျှို့ဝှက်ချက်
ယိချင်းက သိုလှောင်အိတ်ကို ချီတုံချတုံနဲ့ မဖွင့်ခင် ရှန်းရင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး အချိန်အတော်ကြာ ရွေးချယ်ပြီးနောက်မှ နောက်ဆုံးတော့ သူ ကီလိုဝက်လေးတဲ့ ငါးတစ်ကောင်ကို ဆွဲထုတ်ကာ လွှဲပေးလိုက်တယ်။ "ဒီမှာ"
ဒါက အသေးဆုံးပဲ။
ကူယွဲ့ လှည့်ပြီး အောက်က သားရဲဆီကို ပစ်ချလိုက်တယ်။
ကြောက်လွန်းလို့၊ ငိုကြွေးသားရဲက လှုပ်တောင် မလှုပ်ဘဲ၊ သေချင်ယောင် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးစားပြီး မြေကြီးပေါ်မှာ တောင့်တင်းနေတယ်။
"စားဖိုမှူး ရှန်းရင်ကို အဝေးခေါ်သွားချေ"
ယိချင်းက နောက်ထပ် ရေပူပေါင်းတစ်ခုဖန်တီးပြီး သူ့ဆရာကို နည်းနည်း ဝေးဝေး ခေါ်သွားလိုက်တယ်။
အချိန်ခဏအကြာမှာတော့ ငိုကြွေးသားရဲက နောက်ဆုံးတော့ လှုပ်လာတယ်။ မည်းနက်နေတဲ့ယင်ချီနဲ့ သူ့ကိုယ်က ရုတ်တရက် အရှိန်အဝါငယ်လေးတစ်ခု တန်းထွက်လာပြီး ဂရုတစိုက်နဲ့ ဘေးက ငါးဆီ ရွှေ့သွားတယ်။ ဘယ်သူမှမတားဘူးဆိုတာကို အတည်ပြုလိုက်သလိုမျိုး သူက ခါးကိုမတ်ကာ ငါးပေါ် လှစ်ခနဲခုန်အုပ်တယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အရှိန်အဝါက ကိုယ်နဲ့ခွဲထွက်သွားပြီး ငါးကိုသွားရစ်ပတ်တယ်။
တစ်ခဏအတွင်းမှာတင် ငါးအရိုးစုအကောင်းတိုင်းကို သူ့ပါးစပ်ကနေ ထွေးထုတ်လာတယ်။
ကူယွဲ့ ကြောင်အမ်းသွားတယ်။
"အရိုးတွေ မစားဘူး"
အချက်အလက်အရဆို ယင်ချီနဲ့ လုပ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် သားရဲတွေက ဘာကိုမဆို အစာချေနိုင်သင့်တာ။ ပြီးတော့ မိစ္ဆာသားရဲဖြစ်ပါစေ လူကျင့်ကြံသူဖြစ်ပါစေ သူတို့အရိုးထဲက ဝိညာဉ်စွမ်းအင်က အသွေးအသားထဲက ဟာတွေထက်တောင် ပိုများပေမဲ့ ငိုကြွေးသားရဲက အရိုးမစားတော့ ချန်းကျီ အကြံက...။
ငိုကြွေးသားရဲက ဟိုဟိုဒီဒီလူးလှိမ့်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ဗိုက်ကိုအပေါ်မြှောက်နေတာမို့ အလိုလို သေချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြန်တယ်။
