အခန်း ၄၂၂ ။ မျက်နှာပြင်သီးသန့်ချိပ်
"သူတို့က ဒီကမ္ဘာကို ကူးစက်ချင်နေတာပဲ" လေးလံမှုတစ်မျိုး ရှန်းရင်မျက်နှာပေါ် ပေါ်လာတယ်။
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ" ယိချင်းက ခေါင်းညိတ်ပြီး ချက်ချင်း ပျံထွက်သွားတယ်။ သူ့လက်တွေက တံဆိပ်ကို လုပ်လိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလို ကောင်းကင်မှာ ရွှေတံဆိပ်ခတ်ထားတဲ့ အင်းကွက်တစ်ခု ပေါ်လာပြီး ကောင်းကင်ထဲက ဘုံတံခါးဆီ တဖြည်းဖြည်းကြီးလာတော့တယ်။ ပွင့်နေတဲ့ ဘုံတံခါးက ရပ်တန့်သွားပြီး အတားအဆီးအချို့နှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသလိုမျိုး ချဲ့ထွင်မှု ရပ်တန့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့၊ ဘုံတံခါးက ကြီးမားလွန်းတာကြောင့် ချိပ်ပိတ်တဲ့ အင်းကွက်တစ်ခုတည်းနဲ့ လုံးဝပိတ်ဖို့ မလုံလောက်ဘူး။ ယိချင်း ဘုံတံခါးကို အတင်းပိတ်ဖို့ ကြိုးပမ်းတဲ့အနေနဲ့ အဲဒါကို ဝန်းရံထားတဲ့ အလားတူ အင်းကွက်သုံးခုကို ဆင့်ခေါ်ကာ စည်းတံဆိပ်တွေ ထပ်မံပုံဖော်ရပြန်တယ်။
ရှန်းရင် အလင်းစခရင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အလုပ်စတင်တယ်။ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ အချက်အလက်တွေက အလင်းဖန်သားပြင်ပေါ် ဖြတ်ပြေးနေတယ်။ ကောင်းကင်ထဲက ဘုံတံခါးသည် အနည်းငယ် တုန်ခါသွားပြီး ပိတ်သွားမဲ့အရိပ်အယောင်တွေ ပြလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုခုက တံခါးကနေ ဖောက်ထွက်လာတော့မလိုမျိုး မီးနီရဲ့ အလယ်ဗဟိုက ရုတ်တရက် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာတယ်။ ခဏအတွင်းမှာတင် တောင်ကြီးတစ်ခုလို မြင့်မားတဲ့ ဖန်သလင်းတွေက တံခါးကို ဖောက်ဝင်လာတယ်။ တံခါးကို ပိတ်ဆို့ထားတဲ့ အင်းကွက်တွေတောင် ပြိုကျပြီး ကွဲထွက်ကုန်တယ်။
ယိချင်း အလိုလို ဆုတ်သွားမိတယ်။ အင်းကွက်ရဲ့ သုံးစွဲမှုနဲ့ ဘုံတံခါးထဲက ထူးဆန်းပြီး၊ မမြင်ရတဲ့ စွမ်းအင်က သူ့ဆီ တိုက်ခိုက်လာပေမဲ့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က အကာအကွယ်အင်းကွက်တွေက ကာစီးပေးခဲ့တယ်။ သူ နောက်ထပ်တံဆိပ်တစ်ခု ပြုလုပ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
"စားဖိုမှူး" ရှန်းရင်အသံက လက်ပတ်ကနေ ထွက်လာတယ်။
"နင့်အောက်တည့်တည့်ကနေ မီတာ၅၀ထိခင်း၊ အဲဒါ အဆုံးစွန်အမှတ်ပဲ"
