အခန်း ၄၆၇ ။ ယုန်တစ်ကောင်ရှာ
မိစ္ဆာတွေက လူကျင့်ကြံသူတွေနဲ့မတူ သူတို့မွေးလာတည်းက သားရဲသဘာဝပါလာတာကြောင့် သူတို့အတွက် စိတ်နတ်ဆိုးလိုမျိုးအရာတွေ မရှိ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ကောင်က အချည်းနှီးသေသွားရတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို စားမိရင် သူ့ကိုယ်ပေါ် အငြိုးအတေးစွမ်းအင် ပေါ်လာပြီး သူတို့ကို အမတဘုံဝင်ရောက်မှာကနေ တားမြစ်လိုက်လေတယ်။ တက်လှမ်းမှုဝဋ်ကြွေးချေခြင်းက မိစ္ဆာသားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ အငြိုးအတေး စွမ်းအင်အားလုံးကို သန့်စင်ပစ်မယ်။ ဒါကြောင့် မိစ္ဆာသားရဲတစ်ကောင် ကျင့်ကြံဆင့် ဘယ်လောက်မြင့်မြင့် လူတွေကို စားသရွေ့ ဆယ်ယောက်မှာ ၈ယောက်၊ ၉ယောက်လောက်က မိုးကြိုးမှန်ပြီး သေကြမှာ။ ဒါကလည်း မိစ္ဆာအမတတွေ နည်းရတဲ့အကြောင်းရင်းပဲ။
သူတို့ စောနကလာခဲ့တဲ့နေရာကနေ ဒီမှာ မိစ္ဆာသောင်းချီရှိတယ်ဆိုတာ နားလည်ခဲ့တယ်။ သူတို့တွေက တိုက်ခိုက်ဖို့ ရည်ရွယ်ခဲ့တာတော့မဟုတ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စားဖိုမှူးက ကောင်းကင်မျိုးနွယ်ကလေ။ ပြီးတော့ အကြီးမားဆုံး မိစ္ဆာသားရဲဆောင် ကောင်းကင်ဖိနှိပ်မှုထုတ်လွှင့်ခြင်းအောက်မှာ ဒူးထောက်ရတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကံမကောင်းတာက သူတို့ရောက်လာချိန် မိစ္ဆာတစ်သိုက်က စားစရာအတွက် တိုက်ခိုက်နေကြတာ။ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ၁၀နှစ်မပြည့်သေးပုံရတဲ့ သေမျိုးကလေးတစ်ယောက် ပြီးတော့ အသက်မရှူတော့ဘူး။ ဒေါသပေါက်ကွဲမှုနဲ့အတူ သူက သွေးသံရဲရဲ အငြိုးအတေးစွမ်းအင်အပြည့်နဲ့ အဲသားရဲကြီးတွေအားလုံးကို သတ်ပစ်ခဲ့တာ။
ကြည့်ရတာ တောင်ဘက်ပိုင်းမြေရဲ့ သဘာဝပထဝီက ဒီမိစ္ဆာသားရဲတွေကို ကာကွယ်ပေးသလို ဆိုးယုတ်မှုဆီလည်း ဦးတည်စေခဲ့တယ်။ ယုန်ကြောင့် သူတို့ကို အရင်ကထင်ခဲ့တဲ့ မိစ္ဆာမျိုးနွယ်အထင်အမြင်က ဒီကမ္ဘာငယ်မှာ လုံးဝအသုံးချလို့မရ။ နှစ်ဖက်လုံးက မိစ္ဆာဖြစ်ပေမဲ့ ဘာကြောင့် ဒီအုပ်စုက အဲလောက်ဆိုးရတာလဲ။
ဒါပေမဲ့ သေချာစဉ်းစားကြည့်တော့ ယုန်က မိစ္ဆာအားလုံးရဲ့ဧကရာဇ်ဖြစ်လာပြီး မိစ္ဆာလောကကို အစီအစဉ်ကျကျ ပြင်တင်နိုင်ခဲ့တာက ရှန်းရင်ကျေးဇူးကြောင့်လည်းပါတယ်။ သူ့အရင်တုန်းက လူသားစားတဲ့ မိစ္ဆာတွေတကယ်တော့ အများကြီးပဲ။
