အခန်း ၄၉၅ ။ ကောင်းကင်တာအိုစည်းမျဉ်းများ
ယွီကန်းက မှင်တက်သွားပြီး သူ့အမူအရာက မည်းမှောင်သွားတယ်။ ကူယွဲ့အပေါ် အကြည့်က အမုန်းတရားတွေနဲ့ပါ ရောနေပြီ။ ဒီနေ့ကိစ္စရပ်တွေမှာ အဆုံးသတ်ကောင်းရှိမှာ မဟုတ်တာကို မျှော်လင့်ထားသလိုမျိုး နဂိုက သူ့ရဲ့ပျာယာခတ်နေတဲ့ အမူအရာက ပြောင်းလဲသွားကာ စိန်းစိန်းဝါးဝါး ကြည့်လာတယ်။
"ဧကရာဇ်ငယ်ကူယွဲ့က ဒါဆို တခြားသူတွေအတွက် ရပ်တည်ပေးဖို့ ရည်ရွယ်နေတာလား"
"ငါက မင်းတို့ ကပ်ပါးကောင်တွေ ဒီကမ္ဘာငယ်လေးရဲ့ သဘာဝကို နှောင့်ယှက်နေတဲ့မြင်ကွင်းကို သည်းမခံနိုင်ရုံပဲ"
"ဟမ့် ဘာသဘာဝလဲ" ယွီကန်းက အေးစက်စက်ရယ်တယ်။
"ငါ့ရဲ့ အထွတ်အမြတ်ဆိုက်ရောက်ဘုံက ကံကောင်းပြီး တက်လှမ်းဖို့ ပိုထိရောက်တဲ့ နည်းလမ်းရှာတွေ့တာ ဘာမှားလဲ၊ ကျင့်ကြံခြင်းပဲဟာကို ငါတို့နည်းလမ်းက ပိုမြန်၊ ပိုလွယ်တာကြောင့်နဲ့ မှားတယ်လား"
"မင်းတို့ပြောတဲ့ နည်းလမ်းက သက်ရှိလူတစ်ယောက်ကို စတေးပြီး မူလဝိညာဉ်အမှတ်အသားတောင် လုပ်၊ ထာဝရပိတ်လှောင်ဖို့ ရည်ရွယ်တဲ့အထိ အောက်ဘုံကကျင့်ကြံသူတွေနဲ့ ပူးပေါင်းဖို့လေ"
ဒီလိုလူမျိုးက ဘယ်လိုလုပ် အမတဖြစ်ဖို့ ထိုက်တန်မှာလဲ။
"ဘာလို့မလုပ်ရမှာလဲ" ယွီကန်းက ကျယ်လောင်စွာ တုံ့ပြန်လာတယ်။ သူတင်မက၊ သူ့နောက်က လူအုပ်ကြီးနဲ့ ဟော်ရန်နန်းက လူတိုင်း ဒါသဘာဝပဲလေဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့။
"သူတစ်ယောက်တည်းကို စတေးတာက ငါတို့အားလုံးကို အောင်မြင်ဖို့ ကူညီပေးနိုင်တယ်၊ ဘာလို့ ဒီကမ်းလှမ်းချက်ကို လက်မခံနိုင်ရမှာလဲ"
"တကယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို အပြစ်တင်ရမယ်ဆိုရင် ငါတို့ ဘဝတိုင်းမှာ ဒီလိုထူးခြားတဲ့ဘကိုယ်ခန္ဓာဖွဲ့စည်းမှုနဲ့ မွေးလာတဲ့သူ့ကိုပဲ အပြစ်တင်ရမယ်၊ သူက မတူညီတဲ့ကိုယ်နဲ့ ဝိညာဉ်အရိုးတွေနဲ့ မွေးဖွားလာတာတောင် သူ့အရိုးခွံတွေကပါ ကုသိုလ်ရောင်ဝါထွက်နေတာ"
